Izebel (IX wiek p.n.e.) - postać biblijna ze Starego Testamentu , królewna tyryjska, królowa Izraela.

Była córką Ethbaala I , króla Sydonu. Poślubiła Achaba , króla Izraela. Izebel czciła bogów pogody i płodności: Baala i Aszerę. Za jej namową Achab i zmuszeni przez niego podwładni przyjęli jej religię. Izebel kazała zabić proroków Boga i w ich miejsce wprowadzić proroków Baala. Ocalał tylko Eliasz i później pokonał proroków Baala na górze Karmel. Wówczas Izebel zapragnęła śmierci Eliasza i prorok musiał się ukrywać. Izebel sama wydała na siebie wyrok śmierci, kiedy zachęcała Achaba, by zabił Nabota, żeby przejąć jego winnicę. Eliasz zapowiedział jej gwałtowną śmierć, a jakiś czas później na rozkaz Jehu zrzucono ją z piętra na ziemię. Pojawia się w 1 Księdze Królewskiej 16,31; 18,4.13.19; 19,1-2; 21 oraz w 2 Księdze Królewskiej 9,30-37 (śmierć Izebel)

Źródło: Słownik postaci biblijnych na Biblia.net.pl

Bibliografia: Kęciek K., "Starożytność wyklęta", Wydawnictwo Attyka, Warszawa 2008.