Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Synaj (góra)

Synaj (góra)

Góra Synaj
Szczyt Góry Synaj

Szczyt Góry Synaj
Państwo   Egipt
Wysokość2285 m n.p.m.

Góra Synaj
28°32'23″N 33°58'24″E / 28.53972, 33.97333 Na mapach: 28°32'23″N 33°58'24″E / 28.53972, 33.97333
Widok ze szczytu
Widok na Wadi ar-Raha z drogi na szczyt
Sikkat Sajidna Musa (Ścieżka Pana Naszego Mojżesza lub Schody Pokutne), krótsza droga (trudniejsza) na szczyt
Widok ze szczytu

Synaj ( arab. جبل موسى = Dżabal Musa, hebr. הר סיני ), Góra Mojżesza – góra w Egipcie , w południowej części Półwyspu Synaj , w muhafazie Południowy Synaj . Wysokość 2285 m n.p.m. Jest to poszarpany nagi masyw z szaroczerwonego granitu .

Tradycyjnie utożsamiana z biblijną górą Horeb i Synaj, gdzie, według Starego Testamentu , Bóg Jahwe przekazał Mojżeszowi kamienne tablice z dziesięciorgiem przykazań i zawarł przymierze z narodem izraelskim .

Spis treści

Geografia

Góra ma wysokość 2285 m n.p.m. Znajduje się w pobliżu Góry Świętej Katarzyny , najwyższej na półwyspie Synaj (2637 m n.p.m.). Otoczona jest ze wszystkich stron szczytami o tej samej budowie geologicznej.

Znaczenie religijne, wydarzenia biblijne

W pobliżu góry Synaj (Horebu) Mojżeszowi ukazał się anioł Boga Jahwepłonącym krzewie i polecił mu wyprowadzić Izraelitów niewolonych w Egipcie ( Wj 3:1-10; Dz 7:30). Prawdopodobnie mniej więcej rok później do góry tej przybył wyzwolony już naród (Wj 19:2), obozował na równinie Wadi er-Raha u podnóża góry. Mojżesz wszedł wówczas na szczyt. Ponieważ już przy płonącym krzewie usłyszał: "oddacie cześć Bogu na tej górze", zapewne spodziewał się kolejnych wskazówek od Jahwe (Wj 3:12; 19:3). Mojżeszowi polecono przekazać Izraelitom, że jeśli będą posłusznie przestrzegać słów Jahwe i warunków przymierza, staną się królestwem kapłanów i ludem świętym (Wj 19:5, 6). Starsi ludu reprezentujący naród zgodzili się na te warunki. Następnie Jahwe kazał Mojżeszowi uświęcić lud, żeby trzeciego dnia mógł wyjść na spotkanie z Bogiem. Dookoła góry wyznaczono granice, każdy bowiem, kto by jej dotknął — człowiek czy zwierzę — będzie ukarany śmiercią (Wj 19:10-15). Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos poteżnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz przyprowadził ich z obozu do podnóża góry na spotkanie z prawdziwym Bogiem. Cała góra Synaj trzęsła się i dymiła (Wj 19:16-19; Ps 68:8). Bóg zawołał na Mojżesza, a gdy ten wszedł na szczyt góry, ostrzegając, by nikt nie próbował na nią wchodzić. Po zejściu Mojżesza ze szczytu Izraelici usłyszeli Dziesięć Słów spośród ognia i obłoku (Wj 19:19 do 20:18; Pwt 5:6-22). Mojżesz otrzymał także od Boga dalsze prawa (Wj 20:21; 21:1). Kiedy zszedł z góry, przekazał te słowa i je spisał. Bóg zawarł przymierze z ludem. Następnego dnia wczesnym rankiem wzniósł u podnóża góry ołtarz oraz 12 stel. Złożono ofiary całopalne, a krwią zabitych zwierząt uprawomocniono przymierze Prawa (Wj 24:3-8; Heb 9:16-22). Ponieważ Izraelici weszli w przymierze z Jahwe, ich starsi mogli zbliżyć się do góry. Mojżesz, Aaron, Nadab, Abihu wraz z 70 starszymi Izraela podeszli do góry i w widzeniu ujrzeli chwałę Bożą. Potem Mojżesz w towarzystwie Jozuego wszedł na górę, gdzie miał otrzymać dalsze przykazania oraz kamienne tablice zawierające Dekalog. Przez sześć dni szczyt okrywał obłok chwały Jahwe. Siódmego dnia Bóg zawołał Mojżesza, by wszedł w obłok i przez 40 dni tam przebywał(Wj 24:12-18). Gdy po tym okresie Mojżesz schodził z góry zobaczył złotego cielca i bawiących się Izraelitów, rzucił kamienne tablice, roztrzaskując je u podnóży góry (Wj 32:15-19; Heb 12:18-21). Później Mojżesz otrzymał polecenie wykonania dwóch kamiennych tablic i zaniósł je na górę Synaj, by na nowo zostało na nich wypisany Dekalog (Wj 34:1-3; Pwt 10:1-4). Spędził tam kolejnych 40 dni, nie jedząc ani nie pijąc (Wj 34:28). U podnóża góry powstał w owym czasie przenośny Przybytek Mojżeszowy , a Izraelici obozowali pod nią około jednego roku.

Po stuleciach do "Bożej góry Horeb", czyli Synaju — przybył prorok Eliasz , uciekając przed królową Izebel ( 1Kl 19:8).

Zgodnie z lokalną tradycją beduińską , to na Górze Synaj Bóg dał swoje prawa Izraelowi . Jednakże wczesnochrześcijańska tradycja lokalizowała to wydarzenie na pobliskiej Górze Sirbal . To u jej podnóża w IV w. powstał Klasztor Świętej Katarzyny , który w VI w. przeniesiono pod Górę Świętej Katarzyny. Oparto się bowiem o informacje przekazane przez Józefa Flawiusza , jakoby Góra Świętej Katarzyny była najwyższym szczytem na Synaju. Chrześcijanie zaczęli identyfikować biblijną Górę Horeb z Górą Synaj (Jabal Mūsá) dopiero począwszy od XV wieku. Według podróżnika Stephensa Góra Synaj "pośród wszystkich oszałamijących dzieł Natury, jak żadne inne miejsce nie pasowałoby lepiej do ukazania potęgi Wszechmocnego" [1]


Inni współcześni bibliści nie wierzą, iż Izraelici mogli przejść przez Synaj w linii prostej. Są raczej skłonni przyjąć południową, dłuższą trasę. Wschodnia zatoka Morza Czerwonego , według ich dywagacji, musiała zostać przebyta łodziami lub też karawany przeszły przez wodę po piaszczystych łachach []. Badacze ci, przede wszystkim protestanccy , chcą szukać Góry Horeb w innym miejscu. Jedna z teorii mówi że jest nią góra Jabal al-Lawz [2] na terenie obecnej Arabii Saudyjskiej. Jeszcze inna że jest nią jeden z wulkanów także na terenie dzisiejszej Arabii Saudyjskiej.

Szlaki na szczyt

Isnieją dwa szlaki turystyczne:

  • Dłuższy, łatwiejszy szlak, którym zdecydowana większość turystów wchodzi na szczyt, prowadzi krętą tzw. Wielbłądzią Ścieżką lub Ścieżką Paschy (Sikkat al-Basza), zaczynającą się około 50 m za murami klasztoru; początkowo wiedzie ona przez równinę Wadi al-Dajr; trasę można pokonać w ciągu 2-3 godzin (2/3 trasy również na wielbłądzie), po drodze zlokalizowane są prowadzone przez miejscowych beduinów budki z przekąskami. Za rozpadliną pod samym szczytem łączy się z drugą trasą, z tego miejsca pozostaje 750 stopni do szczytu. Na szczycie znajduje się murowana kamienna kapliczka koło jaskini, w której według Biblii Bóg kazał się ukryć Mojżeszowi i która służyła mu za schronienie w czasie jego 40-dniowym pobycie na górze ( Wj 33:22, 28). Kapliczka ta zbudowana została w 1934 roku na miejscu wcześniejszej, która powstała w V w. Istnieje tu również bardzo mały meczet.
  • Krótsza (trudniejsza przy wychodzeniu, dlatego większość turystów nią schodzi) to Sikkat Sajidna Musa (Ścieżka Pana Naszego Mojżesza lub Schody Pokutne). Składa się z 3750 stopni (niektóre mają nawet metr wysokości), jak głosi legenda, wykutymi w skale w VI w. przez mnicha jako pokutę za zbrodnię, której miał się dopuścić. W ciągu 1,5 godziny można zejść nimi do klasztoru. Szlak biegnie przez nieckę z 500-letnim (inne źródła mówią 1000-letnim) cyprysem , jest to małe zagłębienie w połowie ponad trzykilometrowej grani Synaju. Nazywana jest Równiną Cyprysów (inne nazwy to Kotlina Eliasza; Basen Eliasza; Płaskowyż Eliasza lub Amfiteatr Siedemdziesięciu Mędrców), w której zatrzymują się pielgrzymi , jest tu również stara studnia, z której Beduini czerpią wodę. Znajduje się tam Brama Eliasza, a 450 stopni niżej Brama Wiary, pod którą w XIX w. pielgrzymi błagali o darowanie im grzechów, zanim przepuszczono ich dalej. Według tradycji w tym miejscu prorok Eliasz usłyszał głos Boga Jahwe ( 1Kl 19:9-18) i ukrywał się w pobliskiej grocie ( Jaskinia Eliasza ) przed królową Izebel . Jedna z kapliczek poświęcona jest temu prorokowi, druga natomiast innemu prorokowi, Elizeuszowi . Miejsce kojarzone jest również z osobami towarzyszącym Mojżeszowi w wejściu na górę, gdzie mieli pozostać i czekać na niego, gdy zejdzie ze szczytu. Zejście tym szlakiem wiedzie przez miejsca o interesującym krajobrazie oraz widokami na klasztor św. Katarzyny , przy którym kończy się trasa.

Co roku przez szczyt przewija się prawie 100 000 osób. Najczęściej są to nocno - poranne wycieczki na Górę Synaj, by podziwiać wschód słońca, organizowane przez biura turystyczne z oddalonego o ok. 100 km kurortu Szarm el-Szejk , a przewodnikami są miejscowi beduini z osady Al-Milga. W pobliskim klasztorze św. Katarzyny położonym u stóp góry można przenocować w tzw. Domu Gościnym, prowadzonym przez mnichów, oraz pożywić się w niewielkim punkcie gastronomicznym. Klasztor został zbudowany w miejscu, gdzie Bóg Jahwe miał przemówić do Mojżesza, ukazując się jako płonący krzak .

Beduini z drużyny piłkarskiej pobliskiej Świętej Katarzyny , w ramach treningu dwa razy dziennie wbiegają na górę Synaj[3] .

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Incidents of Travel in Egypt, Arabia Petraea, and the Holy Land (1837) za Przewodnikiem Pascala - Egipt, 2006, str. 686;
  2. polskatimes.pl
  3. Przewodnik Pascala - Egipt, 2006, str. 89;
Poprzednie obozowisko:
Refidim
Wyjście Izraelitów z Egiptu
Lista obozowisk Izraelitów
Następne obozowisko:
Tabera


Inne hasła zawierające informacje o "Synaj (góra)":

Klasztor w Pożajściu ...

Wittenberga ...

Dzielnica miasta ...

Półwysep Antarktyczny ...

Nowa Anglia ...

Turek (Karkonosze) ...

Čertova hora ...

Wołowa Góra ...

Ptasiak ...

Suszyca (Karkonosze) ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Synaj (góra)":

221. Przemiany powojenne na bliskim i dalekim wschodzie (plansza 8) ...

221. Przemiany powojenne na bliskim i dalekim wschodzie (plansza 5) ...

229 Stosunki państwo-Kościół w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie