Elektroniczne instrumenty muzyczne - grupa
instrumentów muzycznych
należąca do
elektrofonów
, w których
dźwięk
powstaje w drodze
syntezy
i dociera do słuchacza przez
przetwornik elektroakustyczny
. Sposób kontroli instrumentu jest bez znaczenia dla tej klasyfikacji.
Choć matematyczne modele
syntezy dźwięku
przez łączenie
składowych harmonicznych
znane były od dawna, ich techniczna realizacja nastręczała problemów. Do początku lat 60. jedynym znanym sposobem syntezy przebiegów akustycznych, z wykorzystaniem elektroniki, były lampowe
oscylatory RLC
. Ich rozmiary, zużycie energii, emisja ciepła i pola elektromagnetycznego utrudniały techniczną realizację elektronicznej syntezy dźwięków na większą skalę. Dopiero odkrycie
półprzewodników
i proces miniaturyzacji elementów wykonanych na ich bazie, z
układami scalonymi
włącznie, dało takie możliwości. Od początku lat 60. na rynku zaczęły pojawiać się coraz mniejsze, sprawniejsze i tańsze instrumenty dające olbrzymie możliwości kształtowania dźwięków. Pod koniec lat 70. wraz z rozwojem techniki cyfrowej, analogowa synteza dźwięku została prawie całkiem wyparta przez cyfrową. Od tego czasu instrumenty elektroniczne stały się jeszcze łatwiej dostępne.
Wśród współczesnych instrumentów elektronicznych do niedawna potocznie stosowano podział na
syntezatory
i
samplery
, lecz obecnie, wskutek łączenia różnych rodzajów
syntezy
, nie jest on jednoznaczny. Instrumenty elektroniczne często sterowane są przez
sekwencer
zamiast
muzyka
. W dobie powszechnego wykorzystywania
komputerów
do produkcji muzyki powstał nowy rodzaj instrumentów elektronicznych - instrumenty wirtualne, czyli
programy
działające pod kontrolą
sekwencerów
pełniące rolę
instrumentów muzycznych
.
Zobacz też
