Alajos Hauszmann: Hotel New York Palace w Budapeszcie

Eklektyzm (z greckiego eklektikós - "wybierający") – kierunek polegający na łączeniu w jednej budowli w sposób swobodny, często niezgodnych ze sobą, elementów wybranych z różnych stylów architektonicznych .

Eklektyzm występuje w różnych epokach, choć od 2. ćwierci XIX wieku do początku wieku XX był, pod postacią historyzmu , stosowany świadomie i programowo, obejmując swym zasięgiem całą Europę oraz Amerykę Północną . W okresie swojego trwania zbiegł się z secesją .

Początkowo było to niemal bezkarne łączenie różnych stylów, wchodzących w skład tzw. stylów historyzujących, czyli tych które były popularne jako style "neo-". Style te to: neorenesans , neobarok i neogotyk , czasem obserwuje się elementy klasycystyczne .

Następnie w stosowaniu eklektyzmu nastąpił pewien ład i porządek, w miejskich kamienicach eklektycznych obserwuje się dużo cech renesansowych. Np. okna z charakterystycznymi ozdobami, kolumny i podobne. Z czasem zaczęto budować również tylko w określonym stylu historyzującym.

Przykłady budowli eklektycznych

• Statua Wolności w Nowym Jorku
• Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
• Teatr Polski w Bielsku-Białej
• Kryształowy Pałac w Londynie
• Pałac Izraela Poznańskiego w Łodzi
• Wieża Eiffla w Paryżu
• Ratusz w Nowym Sączu
• Słowacki Teatr Narodowy i Reduta (budynek Filharmonii Słowackiej) w Bratysławie ^[1].
• Grand Hotel Lublinianka w Lublinie
• Kościół Fryderyka w Kopenhadze

Źródła

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 42. . 

Przypisy