Narodziny Ateny (od lewej: Zeus, Atena wyskakująca z jego głowy i Ejlejtyja)

Ejlejtyja ( gr . Ειλείθυια, łac. Lucina) – bogini porodu w mitologii greckiej , córka Zeusa i Hery oraz siostra Hefajstosa , Aresa , Hebe i Eris . Jej głównym ośrodkiem kultu była Kreta .

Pochodzenie Ejlejtyji

Teogonia Hezjoda wymienia troje potomstwa Hery i Zeusa : Hebe , wojowniczego Aresa i dosyć zagadkową Ejlejtyję. Opiekowała się ciężarnymi kobietami i porodem. Jej imię można interpretować jako „Ta-Która-Przychodzi” (w potrzebie), choć można stwierdzić, że to imię niegreckiego pochodzenia, którego znaczenia nie znamy. „Grotę Ejlejtyi w Amnisos” (na Krecie) badano w naszych czasach i stwierdzona kult bogini już w czasach neolitycznych .

Mity związane z Ejlejtyją

Jako bogini, tak bliska wszystkim Greczynkom, doczekała się niewielu tradycji mitycznych. Najczęściej brała udział w mitach jako postać trzecioplanowa lub epizodyczna. Jest jednak jedna legenda związana bezpośrednio z Ejlejtyją, o której pisze Pauzaniasz .

U stóp wzgórza Kronosa , znajduje się świątynia Ejlejtyi, w której składa się cześć miejscowemu bóstwu, Sosipolisowi („Zbawcy Miasta”). Gdy ongiś Arkadyjczycy najechali Elidę , a wojsko elejskie stanęło w obronie ojczyzny, do wodzów podeszła kobieta z dzieckiem na ręku. Powiedziała, że jest jego matką, lecz we śnie bogowie nakazali jej by przyniosła je do nich, aby walczyło w obronie Elidy. Wodzowie uwierzyli niewieście i położyli nagie dziecko przed wojskami Elidy, licząc na cud. Kiedy to uczynili, malec zamienił się wielkiego węża, który przepędził najeźdźców. Bóstwo nazwano Sosipolisem, a w miejscu, w którym wąż pogrążył się w ziemi, wybudowano świątynie, gdzie czczono go i jego matkę, Ejlejtyję.

Innym mitem związanym z opiekunką porodów, była legenda o narodzinach Apollina i Artemidy . Bogini wstrzymana, przez swoją matkę, Herę , nie mogła przyjąć porodu Leto ^[1]. Przekupiona jednak pięknym naszyjnikiem, przyjęła poród, sprowadzając na siebie gniew matki.

Ejlejtyja w literaturze

• Hezjod , Teogonia
• Homer , Odyseja, 19, 188
• Pauzaniasz , 6, 20, 2-5,

Bibliografia

• Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Wyd. Świat Książki, Warszawa 2005, .
• Panini G. P., Mitologia Atlas, Wyd. Arkady, Warszawa 1996, .

Przypisy