Deifikacja ( łac. deificatio; deus ’ bóg ’, facere ’ czynić ’) – ubóstwienie, przypisanie cech boskich temu co Bogiem nie jest a następnie uprawienie kultu ubóstwionej istoty lub rzeczy .

W mistycyzmie pojęcie to związane jest m.in. z przebóstwieniem .

Odmiany

• Antropolatria - uprawienie kultu, oddawanie czci wobec ludzi
• Apoteoza - antropolatria wobec założycieli albo przywódców religijnych lub innych wybitnych osobistości czy autorytetów (najsławniejszym przykładem jest osoba Jezusa Chrystusa )
• Statolatria - deifikacja władcy lub władz państwowej (będącego lub będącej wcieleniem czy przedstawicielem bóstwa)
• Fetyszyzm - deifikacja dotycząca przedmiotów materialnych poprzez przypisanie im mocy nadprzyrodzonych czy nadnaturalnych lub określenie ich, jako miejsca przebywanie duchów zmarłych albo bóstw
• Astrolatria - fetyszyzm ciał niebieskich
• Zoolatria (animalizm) - deifikacja wobec zwierząt

Zobacz też

• Kult cargo
• Półbóg

Bibliografia

• Deifikacja - WIEM, darmowa encyklopedia . [dostęp 2009-07-26].
• Piotr Moskal: Deifikacja - Powszechna Encyklopedia Filozofii . [dostęp 2009-07-26].
• T. Chodzidło, Antropolatria, EK I 678–679
• T. Chodzidło, Astrolatria, EK I 1009–1010;
• J. Sekulski, Apoteoza, EK I 837
• J. A. Kłoczowski, Człowiek—bogiem człowieka. Filozoficzny kontekst rozumienia religii w „Istocie chrzescijanstwa” Ludwika Feuerbacha, Lb 1979
• H. Zimon, Deifikacja, EK III 1103
• M. Neusch, Au sources de l’athéisme contemporain, P 1977 (U zródeł współczesnego ateizmu, P 1980)
• J. Wecławik, Fetysz, EK V 152
• H. Zimon, Fetyszyzm, EK V 153
• É. Gilson, Bóg i ateizm, Kr 1996
• Z. J. Zdybicka, Ateizm, PEF I 371–390.