Burgundowie – lud wschodniogermański, pochodzący prawdopodobnie z wyspy Bornholm , która zawdzięcza im swą nazwę (pierwotnie Burgundarholm) lub z zachodniej Wielkopolski. Ich nazwa znaczy dosłownie "Synowie wiatru północnego". W okresie wpływów rzymskich najprawdopodobniej zamieszkiwali terytorium zachodniej Polski , a odzwierciedleniem ich osadnictwa jest archeologiczna kultura luboszycka w międzyrzeczu Nysy Łużyckiej i Bobru w rejonie Gubina .

W 406 r. zapewne uczestniczyli w grupie ludów germańskich, która w noc sylwestrową^[] po zamarzniętym Renie w rejonie Mogontiacum ( Moguncji ) wkroczyła do rzymskiej Galii .

W 436 r. zostali pobici przez połączone siły Rzymian i Hunów i musieli opuścić tereny wokół Wormacji . Osiedlili się na ziemiach nazwanych później Burgundią .

Brali udział w bitwie na Polach Katalaunijskich w 451 r. po stronie Aecjusza . To oni są bohaterami Pieśni o Nibelungach z XIII wieku .

W 472 r. część z nich za przyzwoleniem Rycymera złupiła Rzym.

W historii Burgundów wyróżnia się dwa państwa:

• I (l. 413 - 436 ) – w Wormacjii i Moguncji
• II (l. 443 - 534 ) – w Sabaudii (do 475 r. poszerzone o Delfinat, Szwajcarię Romańską, Durance do Langres, Lyonnais)

Zostali podbici przez Franków w 534 r. i ulegli romanizacji .

Królowie Burgundów

•  ?- 407 – Gebicca
• 407 - 411 – Gundomar I
• 407 - 411 – Giselher
• 407 - 436 – Gunther
• 436 - 473 – Gunderyk
• 473 - 480 – Chilperyk I
• 473 - 516 – Gundobad (w Lyonie )
• 473 - 493 – Chilperyk II (w Walencji )
• 473 - 486 – Gundomar (w Wiedniu )
• 473 - 500 – Godegisel (w Genewie )
• 516 - 523 – Święty Zygmunt
• 523 - 532 – Godomar

Bibliografia

• Gustav Faber - Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994.
• Andrzej Kokowski - Starożytna Polska, Wydawnictwo TRIO, Warszawa 2006.
• Magdalena Mączyńska – Wędrówki ludów. Historia niespokojnej epoki IV i V w., Warszawa-Kraków 1996.,
• John Man - Attyla. Barbarzyńca który rzucił wyzwanie Rzymowi, Wyd. AMBER, Warswzawa 2005.,
• Jerzy Rajman - Encyklopedia średniowiecza, Wyd. Zielona Sowa, Kraków 2006.
• Benedykt Zientara – Świt narodów europejskich, Warszawa 1985, 1995.