Amarant
Ogólne informacje
Nomenklatura systematyczna ( IUPAC ):
2-hydroksy-1(4-sulfono-1-naftylazo) -naftaleno-3,6-bissfulfonian trisodu
Inne nazwy	E123, czerwień FD&C 2, azorubina S, czerwień acydowa 27, C.I. 16185
Wzór sumaryczny	C20H11N2Na3O10S3
SMILES	OC1=C(S(=O)([O-])=O)C=C4C(C=CC(S(=O)([O-])=O)=C4)=C1N=NC2=CC=C(S(=O)([O-])=O)C3=C2C=CC=C3
Masa molowa	604,48 g / mol
Wygląd	różowoczerwony proszek
Identyfikacja
Numer CAS	915-67-3
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie bardzo dobra (50 g/l)
Niebezpieczeństwa
MSDS	Zewnętrzne dane MSDS
Zagrożenia
Drażniący Drażniący (Xi)
NFPA 704	2 2 2 CRYO
Temperatura zapłonu	44 °C
Zwroty ryzyka	R36/37/38
Zwroty bezpieczeństwa	S36/37/39
Numer RTECS	QJ6550000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25 °C, 1000 hPa)

Amarant ( E123 ) – organiczny związek chemiczny z grupy azozwiązków . Syntetyczny, nieziarnisty, ciemnoczerwony spożywczy barwnik smołowy, zakazany w niektórych krajach.^[1] Ma dobrą wytrzymałość na wysoką temperaturę i światło. Jest stabilny do temperatury 120 °C ^[2]. Istnieją badania dowodzące jego mutagenności ^[3].

Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 0,5 mg / kg ciała.^[4]

Zastosowanie

Najczęściej stosuje się go w postaci soli trójsodowej , która dobrze rozpuszcza się w roztworach wodnych^[5]. Wykorzystuje się go głównie do produkcji kosmetyków (np. szminek , róży kosmetycznych ). Choć barwnik ten wycofywany jest z użycia w produktach spożywczych, to nadal można go znaleźć m.in. w: ciastach i galaretkach w proszku, płatkach śniadaniowych , bezalkoholowych i niskoprocentowych napojach alkoholowych , kawiorze i przetworach z czarnej porzeczki .

Działanie niepożądane^[1]

Amarant może powodować typowe dla barwników azowych działania niepożądane . Poza tym może być przyczyną nieżytu nosa , a także wpływać na płodność , wątrobę i nerki . Jest kancerogenny i teratogenny . Spożywany przez kobiety w ciąży może wywoływać u dziecka wady wrodzone .

U szczurów może powodować powstawanie guzów .^[4]

Przypisy