Nieżyt nosa ( łac. rhinitis, corryza, potoczna nazwa katar) - pojęcie dotyczące objawów zapalenia błony śluzowej nosa (niekiedy także zatok przynosowych ).

Do objawów należą: kichanie , "drapanie" w nosie i gardle, kaszel , pieczenie spojówek, wyciek płynnej wydzieliny z nosa, zatkany nos, ogólne osłabienie, ból głowy , stan podgorączkowy .

Najczęstszą przyczyną wystąpienia kataru są zakażenia wirusowe , szerzące się drogą kropelkową . Z tego względu należy unikać kontaktów z chorymi, ograniczyć przebywanie w większych skupiskach ludzi w okresach nasilania zachorowań (wiosna, jesień).

Przyczyny nieżytu nosa

• alergiczne: sezonowe, całoroczne
• infekcyjne: ostre, przewlekłe
• inne: idiopatyczne, niealergiczne zapalenie błony śluzowej nosa z eozynofilią (NARES), zawodowe, hormonalne, polekowe, emocjonalne^[], seksualne

Leczenie

Leczenie zależy od przyczyny wywołującej, najczęściej jest objawowe. Przy ostrym nieżycie stosuje się krople, które zmniejszają obrzęk błony śluzowej nosa poprzez obkurczanie drobnych naczyń krwionośnych: ksylometazolina , oksymetazolina , nafazolina . Leki z tej grupy są dostępne również w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu (pochodne pseudoefedryny ). Bez dodatkowych wskazań od lekarza, leków tych nie powinno się stosować dłużej niż 3-4 dni, gdyż mogą prowadzić do tzw. wtórnego nieżytu nosa opornego na leczenie (rhinitis medicamentosa). Przy nieżycie nosa pomocne są środki powszechnie stosowane w leczeniu przeziębienia , które podwyższają odporność organizmu: w szczególności witamina C oraz cynk . Krótkotrwale pomaga również tabaka , jednak ze względu na właściwość uzależniania nie jest zalecana.^[1].

Przypisy