Aby dana kość współgrała funkcjonalnie z innymi, niezbędne są połączenia między nimi. W miejscach wzmocnienia większego fragmentu szkieletu powstają połączenia ścisłe charakteryzujące się małą ruchliwością lub – często - jej brakiem. Miejsca spajania styku kości są tworzone przez różnego rodzaju tkanki łączne. Przykładowo zęby (dorosły człowiek ma 32 zęby - 16 w żuchwie i 16 w szczęce) w zębodołach są łączone z kością (żuchwą i szczęką) tkanką łączną włóknistą, natomiast żebra (12 par, z jednej strony łączą się z kręgami piersiowymi, a z drugiej strony - w wypadku żeber 1-10 - z mostkiem) są połączone z mostkiem za pośrednictwem tkanki chrzęstnej.
Szczęka (k.niebieski)
