Gleby strefowe

Gleby pustynne stanowią osobną grupę gleb strefowych. Skąpa pokrywa roślinna dostarcza niewystarczającą ilość substancji próchnicznych, a niedostatek wody opadowej ogranicza tempo procesu glebotwórczego. W skład gleb pustynnych wchodzą: szaroziemy i pustynne gleby inicjalne. Szaroziemy pokrywają duże powierzchnie Azji, Australii i obu Ameryk. Powstają w warunkach małych opadów i temperatur o skrajnych amplitudach. Porasta je skąpa roślinność, głównie w postaci bylin z małym udziałem traw. Na glebach tych przeważają pastwiska lub nieużytki. Pustynne gleby inicjalne i tereny bezglebowe występują tam, gdzie bez względu na skrajnie niekorzystne warunki klimatyczne zainicjowany proces glebotwórczy nie został zakończony.

Pustynne gleby inicjalne zajmują znaczne powierzchnie Ziemi- nawet do 60% (w strefie zwrotnikowej). Składają się prawie wyłącznie ze szkieletu mineralnego. Na ich powierzchni tworzą się mineralne skorupy. Przykładem tego typu wykwitów jest „róża pustyni”, powstała w rezultacie wytrącenia gipsu.