Współczesna Polska jest krajem prawie całkowicie jednolitym narodowościowo.
Wg spisu powszechnego z 2002 roku, liczebność mniejszości narodowych wynosi 3,26% ogółu mieszkańców, czyli ok. 1,5 mln osób.
W okresie międzywojennym (lata 1918-1939) w granicach II Rzeczpospolitej mieszkało 11,3 mln osób innej niż polska narodowości, co stanowiło 35% ogółu (dane z 1931 r.).
Przyczyny tak dużych zmian w strukturze narodowościowej były związane z tragicznym bilansem II wojny światowej i konsekwentną realizacją powojennej polityki władz socjalistycznej Polski. Działania wojenne i eksterminacja ludności pochłonęły ok. 6 mln istnień ludzkich, na skutek zmiany granic poza Polską znalazło się ok. 6,5 mln osób, a przymusowe migracje i przesiedlenia uszczupliły polskie społeczeństwo o 1,7 mln osób.
Najliczniejszą mniejszością narodową są dzisiaj Niemcy. Liczba osób tej narodowości oceniana jest na ok. 150 tys. (w 1931 r. - 800 tys.). Zamieszkują głównie Śląsk.
Druga grupa to Białorusini, których jest ok. 49 tys. (1931 - 1,9 mln). Mieszkają przede wszystkim na wschodzie Polski.
Trzecią najliczniejszą grupę stanowią Ukraińcy, po II wojnie światowej przymusowo przesiedleni na ziemie zachodnie i północne. Żyje ich w Polsce ok. 31 tys. (1931 - 5 mln).
