Z tych obserwacji socjologicznych Bernstein wyciągnął wniosek, że formy walki klasowej nie zaostrzają się, lecz słabną – i właściwym dla niej miejscem jest parlament, a nie barykady uliczne. Zamiast rewolucji postulował zmiany ewolucyjne, dokonywane metodą reform uchwalanych przez parlamenty poszczególnych państw. Celem ruchu socjalistycznego powinno więc być przekształcenie państwa niemieckiego w państwo w pełni demokratyczne, o powszechnym prawie wyborczym, a następnie pozyskiwanie jak największej liczby mandatów w ciałach przedstawicielskich, by można było realizować szeroki program przeobrażeń ekonomicznych i socjalnych.
Dla Bernsteina demokracja była warunkiem wprowadzenia socjalizmu. Nie akceptował on niedemokratycznych, opartych na stosowaniu siły metod działania. Wraz ze swoimi zwolennikami dał początek doktrynie socjaldemokratycznej. Do ostatecznego zerwania między dwoma nurtami socjalizmu – komunistycznym i socjaldemokratycznym – doszło po zwycięstwie rewolucji bolszewickiej w Rosji.
