|
|
Popiersie Immanuela Kanta,
F. Hagemann
|
Charakteryzowała go niezwykła dyscyplina wewnętrzna, surowa, prawie purytańska moralność, niepospolita siła woli. Był przeciwieństwem „bujnego temperamentu", a jego życie - przeciwieństwem „życia z fantazją". Jego surowy stosunek do życia był najjaskrawszym przeciwieństwem osiemnastowiecznego libertynizmu.
Prowadził niezwykle ekonomiczny tryb życia. Było to życie regularne, systematyczne, żył sam, nie założył rodziny. Instynktownie odrzucał powołania do innych uniwersytetów, zorganizował sobie życie tak, aby je całkowicie wyzyskać dla pracy.
Przez całe życie odznaczał się niezwykłą wewnętrzną i zewnętrzną dyscypliną, rygorystyczną wprost sumiennością, surowością obyczajów i rzetelnością.
Był, podobno nudnym pedantem, typem niemieckiego bakałarza, nie widzącego świata poza swoją specjalnością.
