Filozofia Oświecenia, której Wolter był najbardziej typowym przedstawicielem, zakładała, że rozum jest miarą prawdy. Rozum , jak wszystkie władze umysłu, uważała za uformowany na drodze doświadczenia.
Empirystyczny pogląd na pochodzenie rozumu wraz z racjonalistycznym zaufaniem stanowiły istotną cechę tej filozofii.
Rozum był władzą wszechmocną i niezawodną. Jeśli wiedza, moralność, religia są oparte na samym tylko rozumie, jeśli są racjonalne, to są prawdziwe.
Dotychczasowa kultura naukowa, religijna, moralna weszła na bezdroża, bo opierała się na autorytecie i objawieniu, a to są właśnie czynniki irracjonalne, które powinny być wytępione i ustąpić miejsca rozumowi.
