W filozofii przyrody zajął umiarkowane stanowisko. Oświecenie wyrzekłszy się dualizmu miało i tu przed sobą dwie drogi: materializm i hilozoizm.
Wolter zajął to drugie. Wraz z Kartezjuszem odróżniał myśli i materię, natomiast wraz z Locke'iem, wbrew Kartezjuszowi, nie widział trudności w przyjęciu, iż są własnościami jednej substancji.
Skłaniał się więc do hilozoistycznego poglądu, że świadomość, tak samo jak i cielesność, jest powszechną własnością rzeczy, że nie ma rzeczy bezcielesnych, ale też nie ma rzeczy bezdusznych.
