Większość drapieżników spełnia w biocenozach istotną rolę regulującą liczebność populacji ofiar. Wyłapując osobniki mniej sprawne fizycznie (stare, chore, ale także najmłodsze), zwiększają nacisk selekcyjny środowiska. Taka strategia cechuje na przykład lwy, a także wilki. Do tego wszechstronny drapieżnik wpływa na liczebność kilku różnych populacji, a ponieważ kieruje się zasadą minimalizowania nakładów na zdobycie pożywienia, wybiera te ofiary, które może najłatwiej schwytać. Zwykle są to osobniki najliczniejszej populacji. Jeśli liczebność i zagęszczenie populacji takiej ofiary zmaleje, drapieżnik „zmienia menu”. W ten sposób zachowana zostaje równowaga w układzie ekologicznym.
Wilk
