Ten typ rozkładu przestrzennego populacji jest najczęściej spotykany w dojrzałych ekosystemach. Prawdopodobnie u większości gatunków nad wadami bliskiego sąsiedztwa osobników przeważają zalety. U dużych, ruchliwych zwierząt przejawem tendencji skupiskowej są stada, na przykład reniferów w Arktyce, antylop gnu w Afryce, albo naszych szpaków. U ryb odpowiednikiem stad są ławice, na przykład dorszy czy śledzi. Skupiskowe rozmieszczenie jest także charakterystyczne dla owadów społecznych. Grupy odmiennych gatunków mają różną wielkość i organizację. Zasadniczo jednak ułatwiają wyszukiwanie pokarmu, opiekę nad potomstwem, wzajemne ostrzeganie przed niebezpieczeństwem i solidarną obronę.