Zmieniająca się rozrodczość i śmiertelność powodują, że naturalne, pozornie ustabilizowane populacje ulegają fluktuacjom liczebności. Częstość oraz skala ich występowania są różne i zależne od bardzo wielu okoliczności. Konkretnym przykładem mogą być cykliczne wahania liczebności populacjibielaka i rysia w Kanadzie. Przypadek ten został dobrze udokumentowany dzięki zapiskom prowadzonym przez pracowników firmy Hudson Bay Company od 1845 roku. Przez długi czas sądzono, że jest to typowa oscylacja wynikająca ze sprzężeń pokarmowych. Według tej tezy wzrost liczebności zajęcy pozwalał na zwiększenie populacji rysi. Później nadmierny wzrost liczby polujących drapieżników miał prowadzić do znacznego przetrzebienia populacji zajęcy. Jej zmniejszanie ograniczałoby bazę pokarmową rysi i z pewnym opóźnieniem spowodowałoby znaczny spadek ich liczebności.