Ścięgna ( łac. tendo, tenon) – twory włókniste (pasma) zbudowane z wytrzymałej tkanki łącznej właściwej zbitej (włóknistej), o zabarwieniu białawosrebrzystym. Mają postać mocnych i bardzo odpornych włókien kolagenowych , ułożonych równolegle do siebie i zatopionych w niewielkiej ilości istoty podstawowej. Między pęczkami włókien znajdują się fibrocyty ułożone w tzw. szeregi Ranviera^[1]. Stanowią przedłużenie mięśnia aż do punktu jego przyczepu. Są istotną częścią mięśni a ich zadaniem jest przenoszenie siły skurczu mięśniowego na elementy kostne szkieletu . Sprężystość ich jest nieznaczna. Pod wpływem rozciągania wydłużają się one tylko o 4% swej długości.

Kształt ścięgien jest bardzo różny: jedne są walcowate, inne spłaszczone. Niektóre występują w postaci szerokiej, płaskiej błony zwanej rozcięgnem . W tej postaci występują np. ścięgna obu mięśni skośnych i mięśnia poprzecznego brzucha. Na ogół kształt ścięgna jest dostosowany w pewnym stopniu do kształtu mięśnia. Długość ścięgna znajduje się w określonym stosunku do długości kurczliwej mięśnia i do rozległości ruchu w danym stawie. Grubość ścięgna w stosunku do przekroju poprzecznego mięśnia jest zmienna i waha się w szerokich granicach.

Przypisy

Zobacz też

• ścięgno Achillesa ,
• rozcięgno