Wyżyna Podolska ( ukr. Подільська височина - trb. Podilśka wysoczyna; mołd. Podişul Podoliei) - wyżyna w zachodniej części Ukrainy , leżąca pomiędzy środkowym biegiem Dniestru i Bohu , wchodząca w skład Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej .

Zbudowana jest z prekambryjskich granitów i gnejsów , przykrytych płytowo zalegającym kompleksem skał mezozoicznych i kenozoicznych. Powierzchnia falista i pagórkowata, silnie rozczłonkowana głębokimi dolinami rzek o charakterze jarów. Na północnym zachodzie opada stromym i wysokim progiem ku Wyżynie Wołyńskiej , na wschodzie graniczy z Wyżyną Naddnieprzańską .

Najwyższą część stanowią: Gołogóry - z kulminacją Kamuły (471 m n.p.m.) oraz Miodobory (Towtry) - wał wapiennych skałek, którego wysokość dochodzi do 435 m n.p.m. Klimat umiarkowany ciepły kontynentalny.

Rzeki należą do dorzeczy Dniestru (m.in.: Seret , Zbrucz , Smotrycz , Murata) oraz Bohu (m.in.: Rom, Sawranka , Kodyma ).

Jest to rozwinięty region rolniczy (uprawa buraka cukrowego , zboża, winorośli, sadownictwo, hodowla bydła). Główne miasta to: Tarnopol , Winnica , Chmielnicki i Kamieniec Podolski .