Wojciech Weiss (ur.
4 maja
1875
w Leorda na
Bukowinie
, zm.
7 grudnia
1950
w
Krakowie
), malarz.
Studiował w
Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie
, później w
Paryżu
,
Rzymie
i
Florencji
. Od
1907
był profesorem i rektorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malował m.in. pejzaże okolic
Strzyżowa
, Płaszowa i Kalwarii Zebrzydowskiej (miejscowości, w których mieszkał), portrety, akty. Wpływ na jego malarstwo wywarła twórczość
Muncha
,
Malczewskiego
, pozostawał też, szczególnie w młodości, pod wpływam poglądów filozoficznych
Stanisława Przybyszewskiego
. Był artystą docenionym za życia, uznawanym, wystawianym na ziemiach polskich i za granicą.
Pasją artysty było
fotografowanie
. W zbiorach rodzinnych znajdują się setki fotografii z początków minionego stulecia[1].
Pamięć po śmierci
Po śmierci artysty jego żona, Irena Weissowa (malarka Aneri) i syn Stanisław podjęli starania o utworzenie w
Krakowie
muzeum Wojciecha Weissa bądź o wydzielenie w
Muzeum Narodowym
osobnej jego stałej ekspozycji. Obie koncepcje, z różnych względów, nie zostały zrealizowane. W
2006
r. wnuczki artysty powołały do życia Fundację Muzeum Wojciecha Weissa.
Inspiracje Japonią
"Był twórcą wszechstronnym: uprawiał malarstwo olejne, grafikę warsztatową i użytkową, tworzył pastele, akwarele, pozostawił wiele szkiców. Największy wpływ na jego twórczość mieli Jacek Malczewski i
Leon Wyczółkowski
, pod którego okiem kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych. Jego malarstwo z początku przesycone dekadenckim klimatem, po 1905 roku charakteryzuje się dominacją barw białych, a następnie wzbogaca się kolorystycznie. Tematy podejmowane przez artystę to głównie pejzaże i akty, ale powstają również większe kompozycje podszyte symboliką, często bezpośrednio inspirowane prozą Stanisława Przybyszewskiego.
Momentem przełomowym w życiu Weissa jest zakup niewielkiego, malowniczo położonego domku w Kalwarii. Właśnie wtedy, dzięki bliskiemu kontaktowi z naturą, w jego twórczości pojawiają się inspiracje japońskie. Weiss dogłębnie poznał zasady estetyki i kompozycji japońskich drzeworytów, a następnie przetwarzał i wykorzystywał je m.in. w rodzimych pejzażach. Zamiłowanie do sztuki Dalekiego Wschodu artysta przejął od największego polskiego jej kolekcjonera i propagatora
Feliksa Mangghi Jasieńskiego
, swego bliskiego przyjaciela." [2]
Ważniejsze dzieła
Linki zewnętrzne
Przypisy
