Lê Đức Thọ, właśc. Phan Ðinh Khải, (ur. 14 października 1911 w prowincji Nam Ha, zm. 13 października 1990 w Hanoi ) – wietnamski polityk , generał , dyplomata , laureat Pokojowej Nagrody Nobla .

W 1930 roku Lê Đức Thọ współtworzył Indochińską Partię Komunistyczną. W latach 1930 – 1936 więziony przez francuskie siły kolonialne. W 1945 wstąpił do Ligi Niepodległości Wietnamu Viet Minh związanego z partią komunistyczną. Uczestniczył w wojnie wyzwoleńczej przeciwko Francji, zakończonej w 1954 roku. W następnym roku został członkiem Biura Politycznego Komunistycznej Partii Wietnamu i funkcję tę zachował do 1986 roku. W okresie wojny wietnamskiej dowodził armią partyzancką w południowym Wietnamie, aż do zakończenia wojny w 1975 roku.

W latach 1968 – 1973 był specjalnym wysłannikiem delegacji Wietnamu Północnego podczas rozmów pokojowych (układy paryskie). W 1973 otrzymał wspólnie z Henrym Kissingerem , który był jego partnerem w rozmowach, Pokojową Nagrodę Nobla, ale jej nie przyjął, uzasadniając to faktem, że jego kraj trwał w dalszym ciągu w stanie wojny.

Lê Đức Thọ dowodził także siłami wietnamskimi w czasie inwazji na Kambodżę w 1978 roku, kiedy kraj ten był wyzwalany od reżimu Czerwonych Khmerów . Opuścił potem armię, ale przez 8 lat pozostawał jeszcze członkiem Biura Politycznego.