Synagoga Chóralna w
Samarze
(
ros.
Самарская хоральная синагога) – główna
synagoga
miejska zbudowana w
1908
roku przy ul. Sadowej 49.
Została zbudowana w latach
1903
-
08
w stylu maueretańskim wg projektu lokalnego architekta Zelmana W. Klejnermana przy ówczesnej ulicy Nikołajewskiej 41. Uroczyste otwarcie
bóżnicy
nastąpiło
31 sierpnia
1908
roku. Przed
I wojną światową
była największą (obok
charkowskiej
) synagogą w
Europie
.
19 października
1928
roku lokalne władze zamknęły
bóżnicę
i umieściły w niej dom kultury (później piekarnię chleba).
20 lutego
1995
roku budynek został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego o znaczeniu państwowym.
W grudniu
2007
roku jej rekonstrukcją zainteresowały się władze rosyjskiej federacji gmin żydowskich, ponieważ przez ostatnie dziesięć lat stan budynku znacznie się pogorszył (rozkradziono znaczną część wyposażenia, choć ocalała
biblioteka
).
Po przeciwnej stronie ulicy Sadowej (pod nr 52) otwarto w styczniu
2008
roku synagogę "Or Ezrael" (
ros.
"Ор Эсраэль"). Uroczystego wniesienia zwitków Tory podarowanych przez
moskiewską chóralną synagogę
dokonano
27 stycznia
. Jej nazwa odwołuje się do imienia Ezraela Pejsacha Wajsa (Эсраэль Пейсех Вайс), młodszego brata
rabina
Samary
Szmula (
ros.
Шмуэл Вайс).
Linki zewnętrzne
