Idea metody

Spiralna tomografia komputerowa (spiral CT, Helical CT) Nową techniką wprowadzoną na początku lat 90. jest badanie spiralne (helikalne) TK (ang. Spiral CT, Helical CT) polegające na połączeniu ciągłego ruchu obrotowego układu lampa- detektor i przesuwu stołu wzdłuż powierzchni badanej. [102] Ważną zaletą spiralnej TK jest:

• skrócenie czasu badania (pozwala na uzyskanie obrazu kilkudziesięciu warstw w czasie jednego kilkunastosekundowego skanu),
• zebranie odczytu z całej objętości - łącznie z warstwami narządu , które w tradycyjnej TK znajdowały się między skanami.
• optymalne przekształcenie skanu, dzięki nowemu oprogramowaniu

Badanie angio- TK może być przeprowadzone natychmiast po badaniu TK, za pomocą każdego spiralnego tomografu komputerowego , mającego odpowiednie oprogramowanie.

Spiralna TK z zastosowaniem programu angio- TK i opcją 3D

Spiralna TK z zastosowaniem programu angio- TK oraz opcją 3D pozwala na diagnostykę tętniaków śródczaszkowych oraz na obserwacje tętniaków „nie operacyjnych” w projekcji trójwymiarowej, również prawie całkowicie eliminuje możliwość przeoczenia niewielkich zmian np.: obwodowych malformacji naczyniowych.

Dzięki badaniu uzyskuje się trójwymiarowy obraz naczynia (w angiografii cyfrowej dwuwymiarowy) w dowolnym obszarze ciała o rozdzielczości liniowej i kontrastowej zbliżonej do badania angiograficznego, a często nawet przewyższającej. Dzięki czemu możliwa jest ocena, zmiany w ścianie naczynia jak i w jego świetle.

Wielką zaletą spiralnej TK jest:

• uzyskanie tzw. obrazu objętościowego, tzn. nie jednej warstwy, lecz bardzo wielu warstw tworzących bryłę;
• eliminacja błędu pomiaru związanego z międzywarstwowym położeniem zmiany;

Środkiem kontrastowym może być np.: 75% uropolina, która umożliwia dobre odróżnienie struktur naczyniowych od kostnych w rekonstrukcji 3D (ważne m. in w przypadku tętniaków podklinowych).

Szybka aktywizacja danych pozwala na obrazowanie naczyń na stosunkowo dużym obszarze.

Spiralna TK z zastosowaniem programu angio- TK oraz opcją 3D jest dobrze tolerowana przez pacjentów z ostrym krwawieniem podpajęczynówkowym nawet w ciężkich stanach klinicznych. Wykorzystywana jest u chorych, którzy nie tolerują angiografii klasycznej; może być również stosowana zamiast niej.

W opinii części autorów angio- TK może z powodzeniem zastąpić angiografię (przy dokładnym opracowaniu badań z wykorzystaniem różnych metod rekonstrukcji obrazu):

• u niektórych chorych z tętniakami- tzn. w przypadku jednoznacznego obrazu tętniaka o lokalizacji zgodnej z wynikiem badania TK (rozmieszczenie krwi),
• u chorych z ujemnym wynikiem tego badania, z krwiakiem w obszarze jąder podstawy widocznym w TK (zwłaszcza przy współistniejącym nadciśnieniu tętniczym ).

Jest wówczas wystarczającą podstawą do planowania operacji . Zdaniem innych autorów - nie, i że może być jedynie badaniem uzupełniającym konwencjonalną angiografię.

Stwierdzono, że angio-TK lepiej obrazuje szypułę i jej stosunek do sąsiadujących naczyń niż konwencjonalna angiografia , zwłaszcza przy stosowaniu rekonstrukcji VRT i SSD (wynika to z trójwymiarowej rekonstrukcji obrazu i uzyskania dowolnej liczby projekcji, ponadto w metodzie SSD można określić stosunek tętniaka do struktur kostnych, co może być pomocne w trakcie zabiegu operacyjnego). Natomiast u chorych z malformacją tętniczo- żylną więcej informacji dostarcza konwencjonalna angiografia, ponieważ określa ona dynamikę przepływu krwi przez malformacje.

Źródła

Praca Magisterska Niny Malinowskiej.

Linki zewnętrzne

• http://www.radiologymalaysia.org/Content/2006/Public/Pioneers/WAKalender/index.html
• Algorytmy rekonstrukcji obrazów