Napis "pańdźabi" w alfabecie gurmukhi , szachmukhi i dewanagari

Pismo gurmukhi (z pendżabskiego gurmukhi = 'z ust guru') – pismo używane przede wszystkim w Indiach , we Wchodnim Pendżabie, do zapisu języka pendżabskiego . Używają go głównie Sikhowie , stąd jego potoczna nazwa 'pismo Sikhów'. Jego oficjalna nazwa nawiązuje do twórcy sikhizmu – Guru Nanaka ( 1469 - 1538 ). Gurmukhi zostało przystosowane do pisania w innych językach, takich jak bradź bhasza , khariboli (oraz inne hinduskie dialekty), sanskryt i sindhi .

Ta abugida rozwinęła się z późnej odmiany pisma śarada , która z kolei wywodzi się z pisma Brahmi . Zostało ujednolicone przez drugiego guru Sikhów , Angada, w XVI w. Wszystkie 1430 strony świętej księgi Sikhów są zapisane pismem Gurmukhi. Nazwa Gurmukhi wywodzi się ze starego pendżabskiego terminu "guramuki", które oznacza "z ust nauczyciela".

Współczesne Gurmukhi ma 41 spółgłosek (vianjan), dziewięć samogłosek (lāga mātrā), dwa symbole służące do zaznaczenia głoski nosowej (bindī i ṭippī), oraz jeden symbol, który podwaja dźwięk dowolnej spółgłoski (addak).

Znaki podstawowe

Znaki dodatkowe

Znaki ze znakiem diakrytycznym (kropką "bindi"), używane do zapisu wymowy słów pochodzenia perskiego:

Zobacz też: Gumurkhi w Unikodzie

Linki zewnętrzne

• Alfabet gurmukhi