Różnokolorowe odmiany papryki rocznej

Papryka (Capsicuum annuum) - owoce papryki rocznej przeznaczone do spożycia w postaci świeżej lub konserwowanej jako warzywo , względnie świeżej, konserwowanej, suszonej lub suszonej i zmielonej (papryka w proszku) jako przyprawa lub dodatek do potraw. W każdej z wymienionych postaci, papryka może być stosowana do potraw surowych jak i gotowanych .

Papryka w Europie jest znana od XVI w. Prawdopodobnie pierwsza wzmianka o niej pochodzi od lekarza jednej z wypraw Krzysztofa Kolumba , który zapisał, że Kolumb przywiózł do Europy pieprz ostrzejszy od pieprzu kaukaskiego. Papryka pochodzenia amerykańskiego w Europie uprawiana była początkowo na Półwyspie Iberyjskim jako roślina ozdobna, później także ze względu na zastosowania kulinarne, jak lecznicze. Możliwe, że druga droga, którą papryka dotarła mniej więcej w tym samym czasie do Europy, prowadziła z Indii za pośrednictwem Turków , do krajów bałkańskich i na Węgry . Pierwotna węgierska nazwa papryki, poświadczona w słowniku z 1684 roku, to török bors ("turecki pieprz"). ^[1] Na Węgrzech obecnie zwana jest "czerwonym złotem", bowiem przynosi duże dochody z eksportu. Jest jednym z podstawowych składników w kuchni węgierskiej , np. w takich daniach jak leczo , gulasz czy tokań . Węgrzy eksportują także, chociaż sami jej nie używają, paprykę pfeferoni. Popularną paprykę w proszku jako pierwsi zastosowali bracia Palffy w XIX i wprowadzili na rynek pod nazwą rózsa parika. Zgodnie z tą technologią usuwa się żyłki i nasiona, usuwając nadmiar kapsaicyny. ^[2]

Owoce papryki różnią się znacznie pod względem wielkości, koloru, kształtu i ostrości (zawartości kapsaicyny ). Do najbardziej znanych odmian należą:

• papryka czereśniowa (Capsicum cerasiforme)
• habanero (Capsicum chinense)
• Koeningspaprika
• peperoni
• jalapeño

Zobacz też

• papryka chili
• pieprz kajeński

Bibliografia

• Vilmos Romvary:Rośliny przyprawowe w węgierskiej kuchni Warszawa 1987

Przypisy