Muššezib-Marduk – król Babilonii w latach 693 – 689 p.n.e. .

Po pojmaniu Nergal-uszeziba stronnictwo przeciwne Asyrii wybrało Chaldejczyka Muszezib-Marduka z plemienia Bit-Dakkuri^[1] na króla Babilonu . Zbudował on szeroką koalicję anty-asyryjską: Elamu , Babilonii, plemion Chaldejskich i Aramejskich , która stoczyła zaciętą lecz nierozstrzygniętą bitwę pod Halule w 691 r. p.n.e. z Sanheribem .

Osłabiony przez sojusznika Humban-umenę III , który nie udzielił mu pomocy został oblężony w Babilonie przez Sanheriba. Prawdopodobnie zginął w czasie walk o miasto, które z rozkazu króla asyryjskiego zostało zburzone, za wcześniejszą zdradę jego syna Aszurnadimszumiego przez Babilończyków i wydanie go Elamitom .

Niepowodzenia polityki Sanheriba względem Babilonii i ciągłe bunty skłoniły króla asyryjskiego do pozostawienia tego kraju w stanie chaosu^[2].

Przypisy