Limor Livnat ( hebr. לימור לבנת, ur. w Hajfie 22 września 1950 ) - izraelski polityk. Członkini partii Likud , była ministrem edukacji, kultury i sportu w rządzie Ariela Szarona , przed jej rezygnacją 14 stycznia 2006 . W odróżnieniu od wielu, Livnat nie wstąpiła do nowej partii Szarona, Kadimy i pozostaław w Likudzie, opuszczając rząd. Dodatkowo jest ona p.o. prezesa Światowego Związku Likud. Mieszka w Tel Awiwie , jest mężatką i ma dwójkę dzieci.

Kariera polityczna

Livnat została wybrana po raz pierwszy do Knessetu w 1992 i była m.in. przewodniczącą komisji ds. statusu kobiet i komisji ds. dochodzeń w sprawach morderstw dokonanych na kobietach przez ich małżonków.

Po wyborze Beniamina Netaniahu na premiera w 1996 roku, Livnat została ministrem komunikacji. Podczas sprawowania tej funkcji, m.in. zajęła się prywatyzacją Bezeq, monopolistycznego izraelskiego systemu telefonii przewodowej.

Spięcia pomiędzy Livnat a Netaniahu doprowadziły do jej rezygnacji z rządu w 1997 i próby zajęcia jego miejsca w łonie partii. Ta dwójka jest postrzegana jako najwięksi rywale wewnątrz partii, a Livnat jako potencjalna następczyni Netaniahu na pozycji lidera Likudu.

Po rezygnacji Netaniahu z członkostwa w Likudzie po jego przegranej w wyborach na premiera w 1999 roku, Livnat poparła Ariela Szarona ubiegającego się o stanowisko przewodniczącego partii. Po zwycięstwie Szarona nad Ehudem Barakiem w wyborach na premiera 2001 , Livnat została ministrem edukacji w obydwu gabinetach, jakie utworzył.

Po wyborach w 2009 roku, w wyniku których lider Likudu Beniamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Livnat weszła 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister kultury i sportu^[1]

Poglądy

Pomimo świeckiej tożsamości, Livnat postrzegana jest jako prawicowa konserwatystka . Jest zadeklarowaną zwolenniczką rewizjonistycznego syjonizmu , przeciwniczką porozumień z Oslo , jak również przekazywaniem Palestyńczykom kontroli nad poszczególnymi terytoriami. Sprzeciwiała się także mapie drogowej prezydenta George'a W. Busha . Bardzo często też bierze udział w uroczystościach ku czci takich organizacji niepodległościowych, przez niektórych postrzeganych jako terrorystyczne, jak Etzel czy Lehi . Jednakże Livnat nie sprzeciwiała się planowi wycofania ze Strefy Gazy autorstwa Szarona.

Nacisk kładziony przez Livnat na narodowe symbole i wartości są postrzegane przez niektórych Izraelczyków jako archaiczne. Z tego powodu Eli Yatzpan, jeden z najbardziej znanych komików izraelskich sparodiował Livnat, jako domagającej się odśpiewywania narodowego hymnu w szkołach przed rozpoczęciem każdego dnia.

Przypisy