Obchody dnia św. Pirana

Kornwalijczycy – grupa etniczna pochodzenia celtyckiego , zamieszkująca głównie Kornwalię . Liczba ludności Kornwalii wykazująca współcześnie kornwalijską samoidentyfikację nie jest znana. Ich językiem ojczystym był dawniej język kornijski , jednak współcześnie posługują się głównie językiem angielskim . Dominującym wyznaniem wśród Kornwalijczyków jest protestantyzm .

Odrębność narodowa, etniczna i kulturowa

Część Kornwalijczyków uważa siebie za odrębną grupę etniczną, wywodzącą się z plemion celtyckich (w przeciwieństwie do Anglików), w przeszłości używającą języka kornijskiego i mającą częściowo odrębną historię. Jednym z argumentów jest używanie przez Kornwalijczyków pojęcia Anglia na określenie obszaru znajdującego się na wschód od mostu Tamar Bridge . Podczas spisu powszechnego można było podawać opcję narodowościową Kornwalijczyk, choć formularz nie zawierał odrębnego pola dla tej narodowości; niemniej jednak 37 000 osób podało narodowość kornijską, mimo iż możliwość ta – zdaniem krytyków – nie została odpowiednio rozpropagowana^[1]. Od r. 2004 na mocy Children's Act (ustawy o wychowaniu dzieci i młodzieży) można zaznaczać narodowość kornwalijską na świadectwach szkolnych^[2]. Kornwalia ma też odrębną reprezentację sportową, występującą od r. 2006 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów (Commonwealth Games).

Krytycy tezy o odrębnym, celtyckim pochodzeniu Kornwalijczyków, w tym zwłaszcza genetycy (m.in. Brian Sykes), uważają, że nie istnieje coś takiego jak celtycka grupa etniczna^[3]. Jedyna łączność z Celtami, która jest niekwestionowana, to łączność językowa; język kornijski (wymarły na przełomie XVII i XVIII w, od XX wieku trwa odradzanie tego języka) jest językiem celtyckim.

Dążenia separatystyczne

Część kornwalijskich ruchów politycznych , społecznych i kulturalnych otwarcie głosi dążenia niepodległościowe. W języku angielskim funkcjonuje związane z tym pojęcie cornish nationalism^[4]. Zwykle dotyczy ono wysuwania następujących postulatów:

• uznania odrębności Kornwalii od Anglii oraz Kornwalijczyków od Anglików
• decentralizacji Anglii (rozumianej jako jedna z czterech części - obok Walii, Szkocji i Irlandii Północnej - Zjednoczonego Królestwa)
• uzyskania autonomii przez Kornwalię oraz powstania odrębnego parlamentu kornijskiego z uprawnieniami ustawodawczymi^[5].

Podkreślany jest również fakt, że Kornwalia, w przeciwieństwie np. do Szkocji, nigdy nie została przyłączona do Anglii na drodze formalnej unii^[6].

Walka o autonomię Kornwalii

Pierwsze starania o niepodległą Kornwalię miały miejsce podczas angielskiej wojny domowej w XVII wieku, a prowadził je sir Richard Grenville, przekonany, że może wykorzystać kornijskie marzenia o niepodległości do zyskania poparcia dla rojalistów^[7]. Obecnie starania Kornwalii o autonomię prowadzą takie organizacje polityczne jak m.in. Mebyon Kernow i Cornish Nationalist Party . Domagają się powołania zgromadzenia Cornish Assembly na takiej samej zasadzie i o takich samych prawach jak walijski Assembly of Wales. Według badań z 2003 r., starania te popierało 55% Kornwalijczyków^[8].

Zobacz też

• Księstwo Kornwalii
• Książę Kornwalii
• Cornish Nationalist Party
• Mebyon Kernow
• Cornish Stannary Parliament

Przypisy