Kamień nosowy (rynolit) (łac. rhinolithus) - twór powstający wskutek odkładania się substancji mineralnych, będących wydzieliną gruczołów błony śluzowej jamy nosowej i gruczołu łzowego wokół ciała obcego zalegającego w nosie. Problem ciał obcych jamy nosowej dotyczy najczęściej dzieci i osób z zaburzeniami psychicznymi. Ciałami obcymi spotykanymi w jamie nosowej są pestki, ziarenka, małe fragmenty plastikowych zabawek. Oprócz ciał obcych podłożem dla rozwoju kamienia nosowego są grudki śluzu lub skrzep krwi. Tworzenie rynolitów opisywano także u górników. Proces tworzenia kamienia nosowego jest wieloletni. Mogą one zalegać w nosie nawet kilkanaście lat stopniowo się powiększając. Występują one w przedsionku nosa a także w jamie nosowej właściwej. Rynolit powoduje postępującą niedrożność nosa, cuchnienie z nosa, wyciek ropnej wydzieliny, krwawienie z nosa , bóle głowy i hiposmię . Długotrwałe zaleganie kamienia nosowego może powodować przewlekły nieżyt nosa oraz odleżynę . Niekiedy odleżyna może być przyczyną perforacji przegrody nosowej , martwicy bocznej ściany jamy nosowej, przewlekłego zapalenia zatok przynosowych . Kształt kamieni nosowych jest nieregularny. Mogą być one chropowate i posiadać drobne wypustki. Długotrwałe zaleganie kamienia nosowego może powodować zmiany wypryskowe skóry przedsionka nosa i okolicy nozdrzy przednich oraz przewlekły nieżyt gardła związany ze spływaniem zapalnej wydzieliny przez nozdrza tylne do gardła . Rozpoznanie kamienia nosowego opiera się na badaniu rynoskopowym . Diagnostyka różnicowa polega na wykluczeniu nowotworów jamy nosowej, martwaków kostnych i zmian błoniczych . Leczenie polega na usunięciu rynolitu przez jamę nosową.

Linki zewnętrzne

• Kamień nosowy- obrazy rynoskopowe, tomokomputerowe i zdjęcie usuniętego rynolitu
• Obraz rynoskopowy kamienia nosowego otoczonego ropną wydzieliną

Piśmiennictwo

Otolaryngologia kliniczna. red. A. Zakrzewski. PZWL. Warszawa 1981.