Stan przedrakowy ( łac. status praecancerosus) jest to patologia , na podłożu której, w ujęciu statystycznym, częściej niż w przypadku innych chorób może rozwinąć się nowotwór . Stany przedrakowe dzielą się na właściwe stany przedrakowe oraz stany przedrakowe w szerokim ujęciu.

Do właściwych stanów przedrakowych można zaliczyć:

• polipowatość rodzinną jelita grubego,
• rogowacenie starcze skóry,
• róg skórny,
• skórę pergaminową ,
• leukoplakię ,
• przełyk Barretta
• erytroplakię.

Natomiast do stanów przedrakowych w szerokim ujęciu zaliczają się:

• starcza skóra,
• przewlekłe owrzodzenia ,
• nadżerka szyjki macicy w okresie epidermizacji,
• polipy jelita grubego.

Czynnikami ryzyka stanów przedrakowych są^[1]:

• palenie tytoniu
• alkohol
• nadmierna ekspozycja na słońcu
• brak higieny

Istotą stanu przedrakowego jest często zaburzenie "na poziomie komórkowym" - np. występujące abberacje chromosomowe czy mutacje genowe . Często właśnie od takiej komórki rozpoczyna się rozwój nowotworu. Zmiany mikroskopowe w stanach przedrakowych występują często. Jedną z powszechnie występujących jest dysplazja . Może być ona małego, średniego lub dużego stopnia. Dysplazja dużego stopnia zwłaszcza bardzo nasilona jest praktycznie nie do odróżnienia z początkową histopatologicznie postacią raka, tzw. rakiem w miejscu ( łac. carcinoma in situ). Jest to postać nowotworu, która ograniczona jest do jednej tkanki danego narządu i nie przekracza jej granicy (np. rak śródnabłonkowy ). Rak w miejscu odznacza się znikomą inwazją i nie nacieka tkanek otaczających.

Przypisy

1. ↑ Zmiany i stany przedrakowe ( pol. ). [dostęp 2010-01-02].