Bertolidy (od nazwiska Claude'a Louisa Bertholleta ), związki niestechiometryczne – związki chemiczne nie spełniające prawa stałości składu .

Bertolidy można spotkać wśród stałych związków nieorganicznych oraz wielu syntetycznych polimerów . Przyczyną zmiennej zawartości różnych pierwiastków w związku mogą być defekty sieci krystalicznej lub występowanie nadmiaru atomów jednego ze składników, nietworzących wiązań chemicznych . Wprawdzie entropia sprawia, że każde ciało stałe jest do pewnego stopnia niestechiometryczne, jednak ze względów praktycznych termin ten stosuje się do związków, w których odstępstwa od stechiometrii są mierzalne i wynoszą co najmniej 1% wartości idealnej.

Brak stechiometrii jest powszechny wśród tlenków metali przejściowych , zwłaszcza gdy metal nie jest na swoim najwyższym stopniu utlenienia . Pomimo, że idealny wzór tlenku żelaza(II) zapisywany jest jako FeO, to rzeczywista stechiometria odpowiada w przybliżeniu wzorowi Fe_0,95O. Niedobór jonów żelaza kompensowany jest zwiększeniem stopnia utlenienia niektórych atomów żelaza do +3. Skład związków niestechiometrycznych oscyluje zazwyczaj w wąskim zakresie wokół pewnej wartości. W przypadku tlenku żelaza(II) wzór można zapisać jako Fe_1-xO, gdzie x = 0,054÷0,185.^[1]

Przypisy