Władzę zwierzchnią w państwie, według zasady senioratu, miał sprawować najstarszy przedstawiciel dynastii (piastowskiej), który dzięki jej sprawowaniu otrzymywał dzielnicę senioratu, dzięki której miał zagwarantowaną przewagę, która powinna zabezpieczyć go przed mogącymi nastąpić buntami młodszego rodzeństwa. Tereny ziemi senioralnej nie mogły być dzielone ani dziedziczone, a jej granica biegła od Ziemi Krakowskiej (od południa) przez Wielkopolskę (łącznie z Gnieznem) po Kujawy i Pomorze Gdańskie. Senior utrzymywał swoje wojska w najważniejszych grodach oraz reprezentował kraj na scenie międzynarodowej i mógł prowadzić wojny.
Gniezno w XI - XII w.
