Lata trzydzieste i czterdzieste XX wieku to okres rozwoju państw, które są najczęściej przytaczane jako kraje rządzone terrorem: hitlerowskie Niemcy i stalinowski ZSRR.
Po II wojnie światowej zjawisko terroryzmu zaczęło osiągać kształty obecne.
W roku 1959 powstała ETA. W latach 60 – tych pojawiło się zjawisko określane mianem islamskiego terroryzmu.
Dnia 5 września 1972 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium doszło do jednego z najgłośniejszych ataków określanych jako terrorystyczne. Grupa uzbrojonych Palestyńczyków z organizacji "Czarny Wrzesień", uprowadziła sportowców ekipy Izraela. Podczas nieudolnej próby odbicia, zakładnicy zginęli.
Lata 70 – te i 80 – te to rozwój skrajnie lewicowych organizacji w Europie Zachodniej (RAF, Baader-Meinhoff, Czerwone Brygady). Intensyfikacji uległa działalność ETA i IRA. W tym okresie pojawiło się też zjawisko sponsorowania terroryzmu przez niektóre państwa, jako swego rodzaju ersatz (zastępnik) wojny.
Lata 60 – te i 70 – te to okres największej aktywności organizacji skrajnie prawicowych np. OAS (Organizacja Tajnej Armii – 1961 roku).