Wierzenia pitagorejskie sprowadzały się do kilku dogmatów:
1) Dusza istnieje oddzielnie od ciała;
2) Dusza może łączyć się z dowolnym ciałem;
3) Dusza jest trwalsza od ciała. Trwa nawet wtedy, gdy ciało ginie, jest bowiem doskonalsza i potężniejsza od ciała;
4) Ciało jest dla duszy więzieniem;
5) Dusza jest więziona w ciele za popełnione przez nią winy;
6) Dusza będzie wyzwolona z ciała, gdy się oczyści, a oczyści się, gdy odpokutuje za winy;
7) Życie cielesne ma zatem cel: służy wyzwoleniu duszy. A i życie pozagrobowe, które dla większości Greków było smutnym i bezcelowym błąkaniem się cieni, uzyskało swój sens.
8) Nieszczęściu, jakim jest wcielenie, można zapobiegać przez praktyki religijne, jakimi były misteria. Misteria miały postać nabożeństw, ale pitagorejczycy za równie skuteczne uważali życie ascetyczne, pobożne i sprawiedliwe tzw. "pitagorejski tryb życia".
