Znajdujące się w lizosomachenzymy byłyby w stanie rozłożyć większość lipidów komórkowych, kwasów nukleinowych oraz białek, co stanowiłoby większe niebezpieczeństwo, jednak jest ono niewielkie, ponieważ są one zamknięte w pęcherzykach i nieaktywne. Innym niebezpieczeństwem jest stosunkowo kwaśne środowisko (pH=5) wewnątrz lizosomów i przystosowanie enzymów lizosomalnych do tych warunków. Przypadkowe wydostanie się tych enzymów do cytoplazmy nie uczyniłoby większych szkód, ponieważ jej kwasowość wynosi średnio pH=7,2. Istotną rolę w selektywnym rozpoznawaniu zużytych białek pełnią specjalne receptory błonowe lizosomów.
Pchła może cały rok czekać w bezruchu, by na odgłos kroków (ludzkich lub zwierzęcych) natychmiast wyrwać się z odrętwienia i wskoczyć na potencjalnego żywiciela.
