Większe różnice w
zasoleniu wód występują w morzach.
Morza przybrzeżne charakteryzują się zasoleniem w granicach 32-35‰.
Morza międzywyspowe – ze względu na swobodne połączenie z
oceanem – mają zasolenie niewiele odbiegające od zasolenia oceanu, którego są częścią. Największe różnice występują w
morzach śródlądowych. Te z nich, które leżą w strefach gorących i suchych, mają zasolenie przekraczające 40‰. Przykładami są
Morze Czerwone i
Zatoka Perska, w której zasolenie miejscami przekracza nawet 60‰. Z kolei
Bałtyk - jako morze śródlądowe leżące w
strefie umiarkowanej o małym parowaniu, ale ze znacznym dopływem słodkich wód powierzchniowych – ma zasolenie niewielkie. W
cieśninie Skagerrak przekracza ono jeszcze 30‰, w
Sundzie spada do 10‰, na
polskim wybrzeżu osiąga około 7,5‰, a w
Zatoce Botnickiej 2‰, przy czym w czasie wiosennych roztopów nawet 1‰.