Lekcja: "033a.Kultura wczesnego i pełnego średniowiecza. Czas kościołów i wielkich katedr"
Kultura wczesnego i pełnego średniowiecza. Czas kościołów i wielkich katedr
Zakony kontemplacyjne
Dzięki naukom i kulturze Kościoła w XII w. pogłębiło się życie religijne. Zaspokojeniu potrzeb duchowych niższych warstw społecznych podjęły się wspólnoty kontemplacyjne, gdyż opactwa kluniackiej kongregacji nie były już w stanie tego uczynić. Wspólnoty przeciwstawiły prostotę i surowość przepychowi i bogactwu liturgicznemu Cluny. Na pustkowiach zaczęto wznosić klasztory, a mnisi w nich kontemplowali i prowadzili ascetyczny tryb życia oraz wyrzekali się posiadania materialnego (np. zakon założony w Citeaux). Bernard z Clairvaux, filozof i mistyk, zreformował życie zakonne kładąc nacisk na kontemplację i przyczynił się do rozwoju zakonu. Cystersi (zakon katolicki wywodzący się z benedyktynów i posługujący się regułą benedyktyńską, założony w 1098 r.) odrzucali feudalny seniorat, ślubowali pracę fizyczną i ubóstwo, zakony te otrzymywały tereny bagienne oraz nieużytki, z których tworzyli pola uprawne.