Krzepnięcie krwi jest procesem skomplikowanym, który zachodzi dzięki licznym czynnikom chemicznym. Do najważniejszych elementów zalicza się
białka oraz białka
osocza. Pierwsze są uwalniane z uszkodzonych
płytek krwi, a drugie po kontakcie z rozerwanymi ścianami naczynia kolejno się aktywują. Procesy te inicjują ciąg reakcji, które prowadzą do powstania czynnika zapoczątkowującego właściwe krzepnięcie. Czynnik ten przekształca
protrombinę (specjalny
enzym osocza), która modyfikuje do postaci
trombiny, czyli jej aktywnej formy. Zmienia ona
fibrynogen (rozpuszczalne białko osacza) w
fibrynę (
włóknik), czyli jej nierozpuszczalną postać. Włókienka fibryny zalepiają uszkodzone miejsca poprzez wpadanie w ich sieć m.in.
erytrocytów i płytek krwi. W ten sposób dochodzi do powstawania czegoś w rodzaju zatyczki w postaci stożka, która następnie przekształca się w skrzep. Później, gdy nastąpią procesy regeneracyjne, fibryna skrzepu ulega rozłożeniu, a tzw. strup odpada.
