Śaiwasiddhanta ( tam. சைவ சித்தாந்தம, ang. Shaiva Siddhanta ) - jedna z najstarszych szkół w ramach śiwaizmu tamilskiego , po dziś dzień prężna zwłaszcza w południowo indyjskim stanie Tamil Nadu . Wyszczególnia 36 tattw i głosi filozofię adwajty . Podstawowe teksty tego kierunku hinduizmu noszą nazwę Śaiwa Agama.

Historia

Tradycja ta wywodzi się z śiwaizmu kaszmirskiego . W Kaszmirze jednak zanikła, odradzając się następnie na południu Indii. Tam wchłonęła w siebie tamilski śiwaicki ruch bhakti , co zmieniło jej charakter na religię pobożnościową ^[1].

Cztery ścieżki

Śaiwasidhanta naucza czterech ścieżek, prowadzących adepta do wyzwolenia:

1. ćarja - posługi w świątyniach i pomoc dla innych czcicieli
2. krija - ceremonie religijne
3. joga - praktyki medytacyjne
4. dźńana - poznanie Iśwary jako saguna brahmana.
   

Modelowymi archetypami osób, które osiągnęły cel idąc jedną z powyższych dróg rozwoju duchowego, są czterej święci śiwaizmu tamilskiego :

1. Appar
2. Dźńanasambandhar
3. Sundarar
4. Manikkawaćar^[2]

Śaiwagama

Znanych jest ponad 200 agam klasyfikowanych jako pisemny i autoryzowany przekaz śiwaizmu. Uznawane są za objawienia dane przez Śiwę w różnych jego formach i postaciach. Kanon agam południowego śiwaizmu śaiwa iddhanty zawiera 28 ksiąg napisanych w sanskrycie .

Przypisy