William Jowitt, 1. hrabia Jowitt |
Portret z 1912 (autor: Ambrose McEvoy) |
Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1885
Stevenage
|
Data śmierci | 16 sierpnia 1957 |
Lord Kanclerz |
Okres urzędowania | od 27 lipca 1945 do 26 października 1951 |
Przynależność polityczna |
Partia Pracy
|
Poprzednik |
lord Simon
|
Następca |
lord Simonds
|
William Allen Jowitt, 1. hrabia Jowitt (ur.
15 kwietnia
1885
w
Stevenage
, zm.
16 sierpnia
1957
), brytyjski prawnik i polityk, członek
Partii Liberalnej
i
Partii Pracy
, minister w rządach
Ramsaya MacDonalda
,
Winstona Churchilla
i
Clementa Attlee
.
W wieku 9 lat rozpoczął naukę w Northaw Place. Następnie kształcił się w Marlborough oraz w New College na
Uniwersytecie Cambridge
. Studiował prawo i w
1909
r. został powołany do korporacji prawniczej. W
1922
r. otrzymał tytuł Radcy Króla. Jeszcze w tym samym roku został wybrany do
Izby Gmin
jako reprezentant okręgu
Hartlepool
. W tym czasie był związany z Partią Liberalną. Miejsce w parlamencie utracił po wyborach
1924
r. Do Izby Gmin powrócił w
1929
r. jako reprezentant okręgu
Preston
.
Premierem
został wówczas laburzysta Ramsay MacDonald, który stał na czele mniejszościowego rządu. Ponieważ Partia Pracy nie miała w swych szeregach zbyt wielu doświadczonych prawników, MacDonald zaproponował Jowittowi stanowisko prokuratora generalnego. Jowitt zgodził się, ale zrezygnował z miejsca w Izbie Gmin i ponownie wystartował w swoim okręgu, tym razem jako kandydat Partii Pracy. Wybory te wygrał i objął stanowisko prokuratora. Otrzymał też wówczas tytuł szlachecki. Po rozłamie w Partii Pracy w
1931
r. z powodu koalicji z
konserwatystami
i liberałami, Jowitt pozostał przy MacDonaldzie w rządzie narodowym. Okazało się jednak, że Partia Konserwatywna wystawiła swojego kandydata w okręgu Preston i Jowitt musiał przenieść się do okręgu
Combined English Universities
, jednak przegrał wybory w tym okręgu. MacDonald przekonał go do pozostania na stanowisku prokuratora w nadziei, że Jowitt odzyska miejsce w parlamencie w wyborach uzupełniających. Tak się jednak nie stało i w styczniu
1932
r. Jowitt zrezygnował ze stanowiska.
Po rezygnacji Jowitt powrócił do praktyki prawniczej. Pozostał stronnikiem MacDonalda, jednak kiedy w
1935
r. premierem został
Stanley Baldwin
, zbliżył się grupy laburzystów pozostających w opozycji do rządu narodowego. W
1936
r. ponownie wstąpił do Partii Pracy. Krytykował rządową politykę
appeasementu
i domagał się dozbrojenia armii brytyjskiej. W lutym
1939
r. postulował odtworzenie
Ministerstwa Uzbrojenia
. W październiku tego roku powrócił do Izby Gmin jako reprezentant okręgu
Ashton-under-Lyne
. Kiedy w
1940
r. Winston Churchill stanął na czele rządu wojennego, Jowitt otrzymał stanowisko Radcy Generalnego. W
1942
r. został Paymaster-General, a następnie ministrem bez teki. W
1944
r. stanął na czele nowo utworzonego Ministerstwa Zabezpieczenia Socjalnego. Zrezygnował w
1945
r. kiedy Partia Pracy opuściła wojenną koalicję.
Wybory powszechne
1945
r. zakończyły się lawinowym zwycięstwem Partii Pracy. Nowy premier, Clement Attlee, powierzył Jowittowi stanowisko Lorda Kanclerza.
2 sierpnia
otrzymał on tytuł 1. barona Jowitt (w
1947
r. podniesiony do rangi wicehrabiego) i zasiadł w
Izbie Lordów
. W okresie jego urzędowania przyznano pełną suwerenność
Kanadzie
i wielu innym krajom Wspólnoty Narodów. Przeprowadził również reformę sądów magistrackich. Lord Jowitt pozostał na stanowisko Lorda Kanclerza przez cały okres sprawowania władzy przez laburzystów i odszedł po porażce wyborczej swojej partii w
1951
r.
W
1951
r. otrzymał tytuł 1. hrabiego Jowitt. Niedługo potem zmarł lider Partii Pracy w Izbie Lordów,
lord Addison
, i Jowitt zajął jego miejsce. Z tego stanowiska zrezygnował w listopadzie
1955
r. Zmarł 2 lata później. Wraz z jego śmiercią wygasł tytuł parowski. Po jego śmierci opublikowano jego Dictionary of English Law.
Linki zewnętrzne
Poprzednik nowa kreacja | Hrabia Jowitt
1951
-
1957
| Następca powrót do domeny królewskiej |