Stanisław Kamocki (ur. 1875 w Warszawie , zm. 1944 w Zakopanem ) – malarz i grafik, młodopolski pejzażysta .

Studiował w latach 1891 - 1900 pod okiem Leona Wyczółkowskiego , Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie , a w 1901 i 1902 roku w Paryżu . W trakcie I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów Polskich. Mieszkał w Krakowie i Zakopanem, gdzie posiadał własną pracownię. Od roku 1919 kierował katedrą pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych , gdzie w 1937 został mianowany profesorem zwyczajnym. Od roku 1942 uczył malarstwa w zakopiańskiej Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (od 1906 r.), Wiedeńskiej Secesji (1911-1918), warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Towarzystwa Sztuka Podhalańska. Został pochowany na starym cmentarzu w Zakopanem.

Stanisław Kamocki uchodził za jednego z najzdolniejszych uczniów Stanisławskiego , za jednego z najwierniejszych kontynuatorów malarstwa pejzażowego . Początkowo tworzył wielkoformatowe obrazy na płótnie, w latach dwudziestych XX wieku niemal wyłącznie na tekturze. Malował w plenerze , utrwalał widoki Wołynia , Podola , okolic Krakowa i Tatr , niekiedy przedstawiał dekoracyjne martwe natury .

Bibliografia

• Anna Król. Widok na Tatry Stanisława Kamockiego. „TATRY TPN”. 2 (32), ss. 116-118 (2010). Zakopane: Tatrzański Park Narodowy . ISSN 0867-4531 . 

Linki zewnętrzne

• Sylwetka Stanisława Kamockiego
• Malarstwo Stanisława Kamockiego
• O Stanisławie Kamockim