Tōfu ugotowane na sposób chiński
Tofu (
jap.
豆腐, tōfu) – twarożek sojowy otrzymywany w procesie
koagulacji
mleka sojowego
, wynaleziony w
Chinach
w 164 r. n.e. przez Liu Ana.
W Chinach twarożek nazywany jest 豆腐 dòufǔ, na Zachodzie jego nazwa jest znana w fonetyce japońskiej. Chińskie tōfu jest delikatniejsze i chudsze od japońskiego ze względu na inną tradycję przygotowywania
mleka sojowego
. W Japonii tōfu zaczęto przyrządzać dopiero w drugim tysiącleciu n.e. Jada się je także w
Korei
,
Wietnamie
,
Tajlandii
i innych państwach regionu.
Tōfu jest bogatym źródłem pełnowartościowego
białka
, co ma szczególne znaczenie w opartej głównie na niskobiałkowym ryżu i pozbawionej mleka kuchni chińskiej[1]. Jest także źródłem roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin[]. Tōfu jest niskokaloryczne i nie zawiera
cholesterolu
. Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych i wegetariańskich.
Wartości odżywcze
W tōfu znajduje się białko sojowe, zawierające
aminokwasy egzogenne
. Ponad 80% znajdującego się w nim tłuszczu roślinnego to tłuszcze nienasycone, kwas linolowy oraz lecytyna, co stało się powodem rozpowszechnienia poglądu o atrakcyjności tōfu jako ich źródła w diecie człowieka.
Tōfu jest również źródłem wapnia, a także innych soli mineralnych i witamin: soli żelaza, fosforu, potasu, sodu, witamin z grupy B, choliny i witaminy E.
Wartość składników odżywczych w 100 g:
- białko 11,0 g
- tłuszcz 5,0 g
- węglowodany 0,4 g
- cholesterol 0,0 g
- wapń 146,0 mg
- fosfor 105,0 mg
- żelazo 1,7 mg
- witaminy z grupy B 0,09 mg
- wartość energetyczna 80-100 kcal.
Tōfu w kuchni
Tōfu jest tradycyjnym składnikiem potraw orientalnych, zarówno mięsnych, jak i wegetariańskich. Daje się łatwo i szybko przyrządzać na różne sposoby, np. tōfu pokrojone w kostki i gotowane na ostro z mielonym mięsem, to tradycyjne danie kuchni syczuańskiej. W
Pekinie
jada się je na zimno z czosnkiem albo w formie długich, twardych paseczków.
Przypisy
- ↑ Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, ss. 56-57. .