System parlamentarno-komitetowy (komitetowo-wiecowy; rządów zgromadzenia; konwentu) - system rządów występujący w konstytucji jakobińskiej z 1793 , Komunie Paryskiej , oficjalnie w ustroju niektórych państw Bloku Wschodniego oraz we współczesnej Szwajcarii . Najważniejszą zasadą jest zasada jedności władzy, co oznacza, że nie występuje jej trójpodział. Całość władzy należy do parlamentu. Parlament powołuje pozostałe organy, określa również ich zadania i sprawuje nad nimi kontrolę. Rząd jako komitet wykonawczy parlamentu jest bezpośrednio wybierany przez parlament , przed którym jest odpowiedzialny. Głowa państwa nie może rozwiązać parlamentu przed końcem kadencji.

Charakterystyka

• jednolitość władzy państwowej;
• parlament jest organem władzy najwyższej (posiada władzę ustawodawczą i wykonawczą);
• rząd powoływany jest przez parlament a nie przez głowę państwa (rząd jest komitetem wykonawczym parlamentu );
• rząd odpowiada politycznie przed parlamentem , ale konflikt na linii rząd-parlament może zostać rozstrzygnięty tylko na korzyść parlamentu;
• ministra nie można odwołać (ustępuje sam lub gdy nie zostanie wybrany do parlamentu w następnych wyborach);
• głową państwa zostaje członek rządu o najdłuższym stażu;
• głowa państwa odpowiada politycznie przed parlamentem (ponosi też odpowiedzialność karną );
• głowa państwa nie ma prawa rozwiązania parlamentu przed upływem jego kadencji

Zobacz też

• Ustrój polityczny Szwajcarii
• Ustrój polityczny
• System parlamentarny
• System parlamentarno-gabinetowy
• System gabinetowo-parlamentarny
• System kanclerski