Syn Boży (Syn Boga, Słowo Boże, Logos) – tytuł przysługujący w Nowym Testamencie Jezusowi Chrystusowi . W większości wyznań chrześcijańskich nazywana jest tak druga Osoba Trójcy Świętej .

Biblia

W Starym Testamencie synami Bożymi kilkukrotnie nazywani są aniołowie, naród wybrany , Izrael, został nazwany pierworodnym synem Bożym (Wj 4,22; Jr 3,19), wreszcie synami Bożymi nazywani są władcy z dynastii Dawidowej. Po zburzeniu Jerozolimy tytuł Syn Boży przypisano obiecanemu Mesjaszowi, którego typem był Dawid . Tytuł „Syn” lub „Syn Boży” jest, obok tytułu Χριστός ( Pomazaniec , Mesjasz, Chrystus), najważniejszym tytułem chrystologicznym w Nowym Testamencie. Występuje on we wszystkich tradycjach Nowego Testamentu^[1].

Teologia chrześcijańska

Według większości wyznań Chrześcijańskich Słowo Ojca za sprawą Ducha Świętego wcieliło się w człowieka i narodziło się jako Jezus Chrystus , aby przez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie zbawić ludzkość. Jezus Chrystus jako Syn Boży, Wcielone Słowo, jest równy Bogu Ojcu i Duchowi Świętemu co do bóstwa, majestatu, wieczności i wszechmocy^[2]. Syn Boży ma podwójne narodziny - odwieczne z Boga Ojca i doczesne z Maryi . Jest równocześnie w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem (ciało i dusza ) - jedną osobą, na którą składają się bóstwo oraz człowieczeństwo , dwie natury połączone unią osobową .

W wyznaniach antytrynitarskich uznawany jako Syn Boga, ale Mu nierówny i niedzielący z Bogiem Ojcem jednej natury.

Zobacz też

• Tomus ad Flavianum
• Arianizm
• Filioque

Przypisy