Rabarbar ogrodowy
Systematyka [1]
Domena :	eukarionty
Królestwo :	rośliny
Klad :	rośliny naczyniowe
Klad :	rośliny nasienne
Klasa :	okrytonasienne
Rząd :	goździkowce
Rodzina :	rdestowate
Rodzaj :	rabarbar
Gatunek :	rabarbar ogrodowy
Nazwa systematyczna
Rheum rhaponticum L. Sp. pl. 1:371. 1753

Gatunek leczniczy

Ogonki liściowe

Rabarbar ogrodowy ( syn: rabarbar zwyczajny, rzewień ogrodowy, rzewień zwyczajny) Rheum rhaponticum L. – gatunek byliny należący do rodziny rdestowatych . Pochodzi z obszarów Azji Środkowej , Bułgarii i prawdopodobnie południowej Syberii ^[2]. W Polsce jest uprawiany .

Morfologia

Pokrój

Bylina o wysokości do 1,5 m. Jej część podziemną stanowi grube, skrócone kłącze, zwane karpą. Z dolnej części karpy wyrastają częściowo zdrewniałe korzenie spichrzowe, w których gromadzone są zapasy pokarmowe. Młode rośliny wykształcają najpierw korzeń palowy , który z czasem tworzy korzeń spichrzowy. Z niego wyrastają włókniste korzenie które odrastają co roku na nowo. Z pąków znajdujących się na szczycie karpy wyrastają liście i pędy. Rabarbar zapada w stan spoczynku fizjologicznego, który trwa do grudnia .

Łodyga

W pierwszych 2 latach jest silnie skrócona i rozgałęziona. Tworzy wraz z pączkami i korzeniami spichrzowymi karpę. Pęd kwiatostanowy, dochodzący do wysokości 2 m po wydaniu nasion zamiera.

Liście

Mają długie i grube ogonki oraz duże blaszki liściowe. Barwa ogonków liściowych może być czerwona, różowa lub zielona.

Zmienność

Tworzy mieszańce z rabarbarem kędzierzawym (Rheum hybridum J.A.M. Murray)^[3].

Zastosowanie

• Roślina uprawna . Jest często uprawiany jako warzywo uprawiane dla różowych, jadalnych ogonków liściowych.
• Kulinaria . Służy jako dodatek do soków (np. z malinami ), tudzież placków drożdżowych, rzadziej do drożdżówek. Popularny jest też kompot z rabarbaru. Może być również wykorzystywany do produkcji wina owocowego, lub spożywany na surowo z cukrem. Charakteryzuje się kwaskowatym smakiem. Zawiera dużo żelaza, kwas jabłkowy i znaczącą ilość kwasu szczawiowego przez co usuwa z organizmu wapń i tworzy trudno rozpuszczalny szczawian wapnia , który może odkładać się jako kamienie nerkowe .

Uprawa

Rozmnażany jest głównie przez podział karpy. Uprawiany z nasion nie zachowuje cech rośliny, z której pochodzą nasiona. Odcinki mające przynajmniej 1 pąk sadzi się wiosną lub jesienią, tak, by pąki znajdowały się przynajmniej 5 cm pod ziemią. Ogonki liściowe można zrywać dopiero w drugim roku po posadzeniu. Kwiatostany należy usuwać zaraz po po ich pojawieniu się, gdyż wytwarzanie bezużytecznych dla nas nasion osłabia roślinę. Dobrze udaje się na dość wilgotnych, głębokich i średnio zwięzłych glebach. Wymaga silnego nawożenia. Nie powinno się go uprawiać na glebach mokrych i kwaśnych. Jest wytrzymały na mróz, dość dobrze znosi suszę, ale przy silnych upałach dobrze jest go podlewać^[4].

Przypisy