Winkle na pasiakach

Oznakowanie więźniów nazistowskich obozów - w niemieckich obozach koncentracyjnych stosowano system oznaczania zarejestrowanych więźniów. Otrzymywali oni numery, które w niektórych obozach były indywidualne, a w innych przypisywane pośmiertnie innym więźniom. Ponadto stosowano rozmaite sposoby oznakowania na ubiorach (głównie obozowych pasiakach , najczęściej tzw. winklami - wprowadzonymi w KL Dachau ).

Numer obozowy z pasiaka Lidii Główczewskiej więźniarki KL Stutthof

instrukcja dla strażników obozowych

opaska "oberkapo"

Oznakowania w Auschwitz-Birkenau

• czerwony trójkąt: więźniowie polityczni, w tym duchowni
• zielony trójkąt: zawodowi przestępcy kryminalni – przeważnie osadzeni w obozach Niemcy
• czarny trójkąt: tak zwani więźniowie "aspołeczni" (było to pojęcie mało precyzyjne, oznaczano tak m.in. prostytutki , kobiety, które dokonały aborcji , lesbijki , a także Cyganów ( Romów i Sinti ).
• fioletowy trójkąt: Badacze Pisma Świętego ( Świadkowie Jehowy )
• różowy trójkąt : homoseksualni mężczyźni, wyłącznie Niemcy i Austriacy
• żółty trójkąt: Żydzi (nosili oni dodatkowy trójkąt taki jak jeden z powyższych, co tworzyło kształt sześcioramiennej gwiazdy Dawida )
• literowe oznaczenie narodowości więźnia na trójkącie: (oprócz Żydów i Niemców), na przykład P, czyli Pole – Polak. Inne oznaczenia narodowości: B ( niem. Belgier) - Belg; F (Franzosen) - Francuz; I (Italiener) - Włoch; S (Spanier); T (Tschechen) - Czech; U (Ungarn) - Węgier
• litera E zamiast trójkąta: tzw. więźniowie wychowawczy, kierowani do wychowawczych obozów pracy, a faktycznie do najcięższych prac towarzyszących głodowym racjom żywnościowym
• pasy na zachowanych mundurach oraz literowy skrót SU: jeńcy radzieccy
• kółko czarnego płótna na bluzie pasiaka: dodatkowe oznaczenie więźnia skierowanego do karnej kompanii
• kółko czerwonego płótna na bluzie pasiaka i litery IL: dodatkowe oznaczenie więźnia niebezpiecznego i podejrzanego o organizowanie ucieczki.

Dodatkowym oznaczeniem więźniów "specjalnych" była brązowa opaska na ramieniu.

Tatuowanie więźniów wprowadzono w obozie Auschwitz-Birkenau w 1942 , po raz pierwszy stosując go wobec grupy 10 000 jeńców radzieckich, którym wytatuowano numery ewidencyjne na piersiach (zamiast wydania im jenieckiego " nieśmiertelnika "). Wkrótce system tatuowania numerów ewidencyjnych wprowadzono w odniesieniu do pozostałych więźniów. Tatuaże z numerami nanoszono u osób dorosłych na wewnętrznej stronie przedramienia, natomiast u dzieci, zarówno narodzonych w obozie jak i przybyłych z matkami - na udzie.