Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Homoseksualizm

Homoseksualizm

Chnumhotep i Nianchchnum w intymnym objęciu. Egipski grobowiec (ok. 2400 p.n.e.). Niektórzy naukowcy uważają go za najstarszy zachowany ślad homoseksualizmu na świecie[1]
Para kochanków. Perska miniatura.

Homoseksualizm (z greki ὁμόιος homoios = taki sam, równy, i z łac. sexualis = płciowy), inaczej: homoseksualność – zaangażowanie psychoemocjonalne i pociąg seksualny do tej samej płci [2]. Jest jedną z orientacji seksualnych obok heteroseksualizmu , czyli popędu do płci przeciwnej oraz biseksualizmu , czyli popędu ukierunkowanego na obie płci. W seksuologii , szczególnie w starszej literaturze, spotykane jest użycie słowa homoseksualizm także w odniesieniu do seksu homoseksualnego.

Spis treści

Terminologia

W czasach przeszłych dla określenia kontaktów homoseksualnych używano wielu nazw, m.in. zachowania homoseksualne między mężczyznami określano terminem uranizm bądź pederastia . Kontakty homoseksualne między kobietami dawniej były określane jako safizm lub trybadyzm. Słowa te, dziś rzadko spotykane, mają pewne niuanse znaczeniowe. Uranizm oznaczał seks między mężczyznami (od boga Uranosa , ojca bogów i tytanów, władcy nieba). Słowo pederastia pochodzi od greckiego paiderastia, co znaczy "miłość do chłopców" – w starożytnej Grecji typowe były stosunki homoseksualne między dojrzałymi mężczyznami a dorastającymi chłopcami. Safizm to określenie miłości lesbijskiej pochodzące od imienia poetki greckiej Safony , autorki czułych wierszy miłosnych skierowanych do kobiet. Trybadyzm oznacza rodzaj seksu między kobietami, polegający na ocieraniu się intymnymi częściami ciała (od gr. tríbein – ocierać się, trzeć).

Określenie homoseksualista bywa uznawane za ofensywne, gdyż posiada wydźwięk kliniczny i jest szczególnie używane przez środowiska antygejowskie [3]. " The Associated Press ", " New York Times " czy " Washington Post " ograniczyły stosowanie tego określenia[3]. Mniej negatywny wydźwięk mają sformułowania osoba homoseksualna i osoba o orientacji homoseksualnej, które podkreślają podmiotowość osoby, o której mowa[4]. Na określenie homoseksualnego mężczyzny używa się neutralnego słowa gej (z ang. gay); kobietę homoseksualną określa się jako lesbijkę (od wyspy Lesbos , ojczyzny Safony) i jest to również słowo o zabarwieniu neutralnym.

Do określenia społeczności Lesbijek , Gejów , a także osób Biseksualnych i Transgenderycznych stosuje się skrót LGBT (od pierwszych liter).

Demografia

Statystyki demograficzne związane z orientacją psychoseksualną są trudne do ustalenia[5], przede wszystkim dlatego, że osoby homoseksualne są w kulturach heteronormatywnych poddane nieustannemu wykluczeniu[6]. Wskutek tego część z nich obawia się ujawnienia swoich preferencji[7], część internalizuje uprzedzenia homofobiczne, co prowadzi do wypierania homoseksualizmu[8]. Wyparcie homoseksualizmu może być tak silne, że osoby te nie uświadamiają sobie swojej faktycznej orientacji[9]. Inna trudność polega na nieostrej definicji osoby homoseksualnej, biseksualnej i heteroseksualnej. Obecnie uważa się, że grupy te nie są całkowicie rozłączne, lecz orientacja seksualna leży na kontinuum i jedna grupa przechodzi w drugą (zob. kontinuum seksualne )[10]. Dyskusyjne jest zatem wyznaczenie granicy, która definiowałaby osobę homoseksualną. Badania, które za homoseksualistę uznają kogoś, kto odbywał stosunki seksualne tylko z osobami tej samej płci, zwykle wyznaczają odsetek populacji homoseksualne w granicach 1%[11][12][13]. Z drugiej strony, jeżeli za homoseksualistę uznamy kogoś, kto w swoim życiu wykonał choć jedno zachowanie seksualne z osobą tej samej płci , to odsetek rośnie do 40%[14]. W związku z tym uczeni, przeprowadzając badania, definiują homoseksualistę jako osobę, która sama się za taką uważa. Problem w takiej definicji pojawia się, gdy bierzemy pod uwagę kultury niezachodnie, które nie konstruują sztywnego podziału na homo-, bi- i heteroseksualistów[15]. W niektórych kulturach uznaje się, że każdy człowiek posiada potencjalne predyspozycje do uprawiania seksu zarówno homoseksualnego jak i heteroseksualnego[16]. W związku z tym, nawet osoba, która często uprawia seks z osobami tej samej płci, może nie uważać siebie za "homoseksualistę" w znaczeniu kultury Zachodu. Inny problem polega na konstruowaniu przez różne społeczeństwa odmiennych konfiguracji płci kulturowej. Przykładem może być indyjska hidźra , która jest uważana za trzecią płeć i – choć posiada męskie ciało – to seks mężczyzny z nią nie jest uważany za seks homoseksualny[17]. Istnieją także problemy z definicją orientacji seksualnej w przypadku osób transseksualnych. Uwzględniając te problemy, uczeni szacują, że wśród populacji ludzkiej jest od 2 do 13% osób o orientacji homoseksualnej[18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][11][12][32].

Homoseksualizm a psychologia i seksuologia

Sympozjon w starożytnej Grecji.

Początkowo psychologia i medycyna zakładała, że homoseksualność jest stanem patologicznym. Badanie amerykańskiego psychologa z 1957 wykazało brak różnic między homo- i heteroseksualistami w testach projekcyjnych [33]. Kolejne badania wykazały brak różnic w zdolnościach poznawczych[34] i potencjalnie w poziomie poczucia własnej wartości czy ogólnego funkcjonowania psychologicznego[35][36][37]. Jedyne różnice, jakie zaobserwowano, stanowiły typową reakcję na wykluczenie społeczne, marginalizację i stygmatyzację : zwiększone ryzyko samobójstwa, nadużywanie alkoholu i innych używek, depresja[38][39][40]. W związku z tym psychologowie postawili wniosek, że nie ma żadnych różnic między funkcjonowaniem psychicznym osób homo- i heteroseksualnych przy zapewnieniu takich samych warunków środowiskowych[41][42][43][44].

W literaturze, która klasyfikowała homoseksualność jako zaburzenie, znajdowano poważne błędy metodologiczne : wprowadzanie nieostrych terminów , głównie związanych z ideologiami , posługiwanie się nieadekwatnymi klasyfikacjami przedmiotowymi, badania na grupach niereprezentatywnych, niezrandomizowanych (badano głównie pacjentów szpitali psychiatrycznych wykazujących orientację homoseksualną, a następnie generalizowano wyniki na całą populację homoseksualną), ignorowanie negatywnego wpływu wykluczenia społecznego na mniejszości seksualne, błędne interpretacje wyników eksperymentów[40].

W 1973 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne wykreśliło homoseksualność z międzynarodowej listy zaburzeń psychicznych DSM . Homoseksualność nie pojawiła się w wydanym rok później siódmym wydaniu klasyfikacji DSM-II. Zamiast niego wprowadzono kategorię zaburzeń orientacji seksualnej, którą w 1980 przemianowano na homoseksualność odrzucaną przez ego. Dotyczy to stanu, w którym pacjent nie akceptuje swojej orientacji seksualnej i pragnie ją zmienić. W 1987 odrzucono tę kategorię jako samodzielną jednostkę chorobową i obecnie znajduje się w zbiorczej kategorii innych zaburzeń seksualnych[45][46][47].

W oświadczeniu[2] Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego czytamy, że decyzja o usunięciu homoseksualności z listy chorób nie była wynikiem działalności tzw. lobby homoseksualnego[48], lecz bazowała na wielu obiektywnych i dobrze zaplanowanych badaniach naukowych, a przekonanie o patologicznym charakterze homoseksualności jest przejawem antyspołecznych uprzedzeń .

Psychologowie, psychiatrzy i inni specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym, zgadzają się co do faktu, że homoseksualność nie jest chorobą, zaburzeniem psychicznym czy problemem emocjonalnym. Ponad 35 lat obiektywnych, dobrze zaprojektowanych badań naukowych wykazało, że homoseksualność, sama w sobie, nie wiąże się z zaburzeniami psychicznymi lub emocjonalnymi czy społecznymi problemami. Homoseksualność niegdyś była uważana za chorobę, ponieważ specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym i społeczeństwo dysponowali nierzetelnymi, opartymi na uprzedzeniach, informacjami.

W 1973 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne uwzględniając nowe, lepiej zaprojektowane badania, usunęło homoseksualność z listy zaburzeń psychicznych i emocjonalnych. Dwa lata później, Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne podjęło uchwałę popierającą to usunięcie.

Od ponad 25 lat oba stowarzyszenia apelują do wszystkich specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego o pomoc w usunięciu piętna choroby psychicznej, którą niektórzy ludzie nadal łączą z orientacją homoseksualną.
— Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne[2]

17 maja 1990 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), działająca na szczeblu międzynarodowym w ramach ONZ i skupiająca 193 kraje członkowskie, wykreśliła homoseksualizm z Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych . Stwierdziła również, iż żadna orientacja seksualna (w tym homoseksualna) nie powinna być przez nikogo traktowana jako zaburzenie.

Środowiska naukowe przeczą obiegowym opiniom, stwierdzając, że homoseksualność nie jest chorobą czy zaburzeniem psychicznym[49]. Wszelkie próby repatologizacji homoseksualności traktowane są przez te środowiska jako przejaw antyspołecznych uprzedzeń i dyskryminacji [50]. Jednocześnie psychoanalitycy podkreślają szkodliwość postaw homofobicznych na społeczne funkcjonowanie mniejszości seksualnych:

Homoseksualna orientacja nie może być uznawana za przejaw niepełnego rozwoju osobowości lub psychopatologii. Jak każde uprzedzenie społeczne, uprzedzenie wobec homoseksualności wpływa negatywnie na zdrowie psychiczne, przyczyniając się do trwałego poczucia naznaczenia i głębokiego samokrytycyzmu u osób zorientowanych homoseksualnie poprzez uwewnętrznienie tego uprzedzenia.
— Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne[51]

W lutym 1993 roku Komitet Nadużyć w Psychiatrii (Committee on Abuse and Misuse of Psychiatry in the U.S.), działający w ramach APA, opublikował stwierdzenie, iż propagowana przez NARTH terapia konwersyjna jest nieetycznym nadużyciem psychiatrii, któremu należą się sankcje ze strony środowiska profesjonalistów[52]. Według Josepha Nicolasiego, założyciela NARTH, jest to postawa wykluczająca dalszy dyskurs naukowy[53].

Polskie Towarzystwo Seksuologiczne, zaniepokojone poziomem postaw homofobicznych w Polsce, wydało oświadczenie, w którym dementuje fałszywe mniemania na temat homoseksualności i homoseksualistów. Stwierdza, że fałszywy jest stereotyp geja jako osoby zainteresowanej wyłącznie seksem i szczególnie skłonnej do seksualnego wykorzystywania dzieci. Podkreślając różnicę między homoseksualnością a pedofilią , głosi, że homoseksualność, w przeciwieństwie do pedofilii, nie jest uznawana obecnie za zaburzenie psychiczne. Według autorów oświadczenia wszelkie próby utrwalania powyższych stereotypów i fałszywych mniemań są domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych. Jednocześnie autorzy zaznaczają, że tego typu postawy są krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa i utrudniają społeczne funkcjonowanie tych osób.

Polskie Towarzystwo Seksuologiczne jest zaniepokojone krzywdzącym wpływem społecznych uprzedzeń na funkcjonowanie psychiczne i społeczne osób homoseksualnych i biseksualnych oraz jest świadome niechlubnej roli, jaką w podtrzymywaniu tych uprzedzeń odegrała niegdyś nauka, która przez ponad sto lat (do 1973 w USA i do 1991 w Europie) uznawała homoseksualność za zaburzenie psychiczne. Ówczesne mniemanie o patologicznym charakterze homoseksualności okazało się niepoparte faktami naukowymi, lecz oparte na społecznych uprzedzeniach od wieków zakorzenionych w kulturze zachodniej. Dlatego też homoseksualność została wykreślona z obu najważniejszych klasyfikacji zaburzeń psychicznych – DSM i ICD.

Jednocześnie na Polskim Towarzystwie Seksuologicznym, jako na organizacji naukowej, spoczywa odpowiedzialność za rozpowszechnianie w społeczeństwie aktualnego stanu wiedzy seksuologicznej, szczególnie jeśli społeczna dezinformacja w zakresie seksuologii podtrzymuje niesłuszną dyskryminację jakiejkolwiek grupy społecznej.
— Polskie Towarzystwo Seksuologiczne[54]

Niektórzy naukowcy skłonni są kwestionować postanowienia Światowej Organizacji Zdrowia , Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz innych instytucji naukowych, które traktują homoseksualność jako zjawisko mieszczące się w granicach normy. Osoby takie uważają, że homoseksualizm da się leczyć oraz że wiąże się z poważnymi zagrożeniami związanymi z rozpadem rodziny[55]. W odpowiedzi, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne wydało oświadczenie, w którym stwierdza, że tego typu opinie nie mają właściwego podłoża naukowego, lecz bazują na antyspołecznych przekonaniach religijnych lub politycznych:

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne podtrzymuje stanowisko z 1973 roku, że homoseksualność nie jest jednostką chorobową. W ostatnim czasie pojawiły się głosy kwestionujące powyższą tezę, które opierają się na założeniu, że homoseksualność może zostać "wyleczona". Podstawą tego typu twierdzeń nie są jednak rzetelne badania naukowe przeprowadzane przez kompetentnych specjalistów, lecz przekonania religijne lub polityczne nie respektujące praw obywatelskich osób homoseksualnych.
— Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne[56]

Z każdą orientacją seksualną, zarówno z heteroseksualną, homoseksualną, jak i biseksualną, mogą się wiązać rozmaite zaburzenia, głównie wynikające z problemów związanych z rozwojem i akceptacją własnej seksualności.

Zaburzenia te według ICD-10 (F66.x.1) dzieli się na:

Warto zwrócić uwagę, że zaburzenia te są wspólne dla wszystkich orientacji seksualnych, tzn. mogą występować przy każdej z tych orientacji. Między innymi homoseksualizm egodystoniczny , który jest zaburzeniem[57].

Badania psychologiczne wskazują, że homoseksualność per se nie wiąże się z jakimikolwiek zaburzeniami psychicznymi, ani też do nich nie prowadzi[58]. Osoby homoseksualne żyjące w społecznościach charakteryzujących się niskimi wynikami na skali otwartości na świat, wykazują większą skłonność do zaburzeń afektywnych ( depresja )[59]. Jest to spowodowane antyspołecznymi uprzedzeniami ze strony otoczenia[58].

Homoseksualizm a socjologia

Nowoczesność: socjologia dewiacji

Homoseksualizm, który postrzegano początkowo jako zaburzenie psychiczne , nie był uważany za swoisty przedmiot nauk humanistycznych, lecz badań medycznych . To właśnie nowoczesna medycyna stworzyła pojęcie "homoseksualisty", jako człowieka posiadającego wewnętrzne, relatywnie stałe predyspozycje do zachowań homoseksualnych[60]. Celem konstrukcji tej kategorii było przede wszystkim uporządkowanie różnorodności przestrzeni publicznej i nadanie jej zamkniętej, stabilnej i przewidywalnej formy. "Homoseksualista" został stworzony, aby postawić sztywną granicę między tym, co normalne, widoczne, akceptowalne, pożądane, a tym, co nienormalne, patologiczne, chore, perwersywne[61]. Nazwanie rodzaju nienormalności umożliwiło jego wykluczenie. Jak podkreśla francuski antropolog i socjolog Claude Lévi-Strauss , jest to jedna ze strategii (strategia antropoemiczna) służąca usunięciu z przestrzeni publicznej przedstawicieli niekompatybilnych tożsamości. Druga strategia, antropofagiczna, polega na ich wchłonięciu, połknięciu przez społeczeństwo poprzez zmuszanie do wyrzeczenia się swojej odmienności (np. poprzez terapię konwersyjną )[62].

Przed skonstruowaniem kategorii tożsamościowej "homoseksualisty" w dyskursie społecznym istniało tylko pojęcie "aktów homoseksualnych", które nie zdawały się wynikać z żadnych specjalnych predyspozycji i potencjalnie mogły być przejawiane przez każdego człowieka. Przed XIX wiekiem nie znano pojęcia orientacji psychoseksualnej i wykreowanych w jego ramach kategorii tożsamościowych "hetero-", "bi-" i "homoseksualisty"[63]. Nie istniało zatem zjawisko identyfikacji z żadną z tych tożsamości[64].

W niektórych kulturach ( państwa islamskie, chrześcijańska Europa wieków średnich, kultura aramejsko-hebrajska, i. in.) akty homoseksualne, podobnie jak wszystkie inne zachowania seksualne nie prowadzące do prokreacji , uważane były za sprzeczne z naturą i gorszące. Ponieważ w erze nowoczesnej dyskurs nie oferował alternatywnych koncepcji seksualności [63], postulat patologizacji homoseksualności stał się obowiązujący także w medycynie, gdzie stworzono obraz kliniczny homoseksualisty jako człowieka obsesyjnie zainteresowanego seksem , często molestującego dzieci , dotkniętego zaburzeniami psychotycznymi , depresją , brakiem zdolności do wykazywania uczuć wyższych czy tworzenia długotrwałych, monogamicznych związków[65]. Budowa takiego obrazu klinicznego nie była adekwatna ze względu na fakt, że homoseksualność, podobnie jak heteroseksualność , nie łączy się per se z żadnymi innymi cechami psychicznymi.

Studia lesbijsko-gejowskie i polityka tożsamości

W latach 70. XX w. pod wpływem rewolucji seksualnej i kontrkulturowej burzy nastąpiła problematyzacja seksualności (w tym homoseksualności) w kontekście najnowszych badań psychologicznych i socjologicznych . Jej efektem było skreślenie homoseksualizmu z listy problemów zdrowotnych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM [66]. Dekonstrukcji rozmaitych opresywnych przekonań towarzyszyło zanegowanie znaczenia "homoseksualizmu" jako patologii i wprowadzenie do dyskursu naukowego pojęcia homofobii przez George’a Weinberga [67][68]. Reinterpretacja seksualności spowodowała powstanie "studiów lesbijsko-gejowskich", które miały na celu stworzenie rzetelnego, pozytywnego obrazu osób homoseksualnych[69]. Punktem wyjścia nowego paradygmatu był z jednej strony postulat psychologiczny dotyczący depatologizacji homoseksualizmu, z drugiej jednak strony założenie, że osoby homoseksualne stanowią w miarę jednolitą grupę społeczną , którą można opisać używając języka tożsamości kolektywnej i mniejszości kulturowej[69]. Taki sposób myślenia nie negował XIX-wiecznych koncepcji "homoseksualisty" jako człowieka posiadającego relatywnie stałe predyspozycje do danych zachowań seksualnych[69]. Zmiana polegała jedynie na usunięciu z definicji tej kategorii elementów patologicznych (jak skłonność do zachowań destruktywnych, pedofilii itd.) i zastąpienie ich stwierdzeniem, że "homoseksualista" jest taki sam jak "heteroseksualista"[69].

Nastąpiła w ten sposób próba charakteryzacji, nadania nowej definicji "tożsamości homoseksualnej" i "środowiska homoseksualnego" (zob. polityka tożsamości) jako grupy dotkniętej dyskryminacją [69]. Zabiegi te zostały poddane krytyce przez nową generację teoretyków, podkreślających zróżnicowanie osób homoseksualnych, powodujące, że niemożliwe jest utworzenie spójnego obrazu typologicznego. Nastąpiła zmiana paradygmatu podmiotowo-tożsamościowego na próbę opisu ogromnego zróżnicowania stylów życia osób homoseksualnych[69]. Punktem wyjścia tej krytyki jest stwierdzenie, że tworzenie jakiejkolwiek definicji "homoseksualisty" (podobnie jak "kobiety" – zob. Judith Butler Uwikłani w płeć ) oznacza wykluczanie wszystkich, którzy do tej definicji nie pasują. Stwierdzenie, że "homoseksualista jest taki sam jak heteroseksualista" stanowi, zdaniem teoretyków, kolejny przykład anihilującej homoseksualność strategii antropofagicznej, której celem jest wykluczenie niekompatybilnych tożsamości i zachowań seksualnych[70]. Strategia ta polega na wchłonięciu przez społeczeństwo wszystkich, którzy do niego nie pasują poprzez zmuszenie ich do wyrzeczenia się swojej odmienności. W ten sposób "homoseksualistę" zdefiniowano jako białego przedstawiciela klasy średniej z drobnomieszczańską mentalnością, jednocześnie wykluczając osoby, które do tej definicji nie pasowały (np. osoby preferujące otwarte związki, seks z wieloma partnerami itd.)[70].

Powyższy zabieg stanowił reprodukcję normatywnych mechanizmów przemocy w ramach samego środowiska homoseksualnego, które pragnęło stworzyć określoną, domkniętą, stabilną definicję tożsamości homoseksualnej lokując tym samym na marginesie tych, którzy z tą definicją byli niezgodni. Jak podkreślają badacze, zjawisko to stanowi normemiczne (środowiskowe) uzupełnienie procedur normetycznych (ogólnospołecznych), poprzez które następuje tworzenie kategorii pariasów wśród pariasów lub brudu w brudzie[70].

Ponowoczesność: socjologia odmienności, queer studies

Amerykańska uczona Judith Butler , lesbijka, prekursorka teorii queer .

Studia queer , prezentujące problematykę homoseksualności z perspektywy samych lesbijek i gejów , stoją w opozycji do nowoczesnego dyskursu homofobicznego, roszczącego sobie prawo do obiektywizmu[71][72]. Socjologia odmienności, opierając się na postmodernistycznej krytyce "obiektywizmu" teorii naukowych dokonanej m.in. przez Michela Foucaulta [73], przyjmuje za punkt wyjścia postulat lokalności[74] narracji w przeciwieństwie do rzekomej uniwersalności i obiektywności nowoczesnych teorii socjologicznych[75]. Zdaniem krytyków, jakakolwiek próba obiektywnego opisu "organizmu społecznego" jest skazana na niepowodzenie ze względu na fakt, że zawsze będzie konstruowana z pewnej partykularnej perspektywy[76]. Nauka jest, zdaniem socjologów, jednym z procesów kulturowych , zdeterminowanym przez aktualnie panującą normatywność[77]. Nowoczesny dyskurs socjologiczny, w którym dominowały narracje homofobiczne, stając się narzędziem wykluczania i skazywania na kulturowy niebyt osób homoseksualnych, służył podtrzymywaniu opresywnej normatywności heteromatriksu i obowiązkowego heteroseksualizmu . Poczucie wykluczenia, naznaczenia odczuwane przez queers – odmieńców – spowodowało uruchomienie intensywnej krytyki narracji heteronormatywnych , a tym samym subwersywną resygnifikację i rekonfigurację pojęć[69]. Sztandarowym tego przykładem w ramach samej socjologii odmienności jest słowo "queer", którego angielskie znaczenie zostało zmienione z obelgi na określenie pozytywnej tożsamości. Innym przykładem, z dziedziny psychologii, jest odwrócenie znaczenia homoseksualizmu, który z choroby psychicznej stał się wariantem normy[66] i homofobii, która z normy stała się patologią[78][79][80]. Jak podkreślają psychologowie, homofobia jest zaburzeniem, które podlega terapii a działania wynikające z homofobii powinny być jednoznacznie potępione[81]. Przejście od pozującej na obiektywizm nowoczesnej teorii socjologicznej do ponowoczesnej, lokalnej teorii społecznej, odbyło się przy aktywnym udziale dotychczas wykluczanych "odmieńców", którzy zaprezentowali swoją narrację o tym, w jaki sposób stają się ofiarami heteronormatywnej przemocy [82].

Homoseksualizm a antropologia kultury

Dychotomia płci, która jest obecna w kulturze Zachodu, posiada charakter etnocentryczny[83]. Jednocześnie płciowość człowieka nie musi wyrażać się dychotomicznie – w różnych zbiorowościach kulturowych spotyka się przypadki i koncepcje dotyczące androgynii , transseksualizmu jak i samego homoseksualizmu. Zachowania homoseksualne, tożsamości homoseksualne (różnie nazywane) występują w większości znanych naukowcom kultur – zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn, przy czym ten drugi obserwowany jest częściej. Spotyka się go w formie stałych instytucji społecznych , w formie zachowań związanych z pewnymi obrzędami lub jako sporadyczne zachowania indywidualne. Jego akceptacja była zmienna w czasie i na przestrzeni różnych kultur.

Przyczyny zróżnicowania orientacji seksualnych

Kanadyjski prezenter telewizyjny Mathieu Chantelois wraz z mężem Marcelo na przyjęciu weselnym.

Od lat toczy się spór, czy na rozwój orientacji seksualnej człowieka wpływają czynniki biologiczne, psychologiczne, społeczne, wolitywne czy też wszystkie te czynniki jednocześnie. W 1997 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne opublikowało informację, że "Istnieją poważne niedawno odkryte dowody sugerujące, iż biologia – w tym genetyczne lub wrodzone czynniki hormonalne – odgrywają istotną rolę w seksualności człowieka"[84]. Od 2008 na witrynie internetowej Towarzystwa widnieje następująca informacja:

Nie ma zgody między naukowcami co do dokładnych przyczyn tego, że u danej osoby rozwija się orientacja heteroseksualna, biseksualna czy homoseksualna. Pomimo znacznej ilości badań na temat ewentualnego wpływu na orientację seksualną czynników genetycznych, hormonalnych, rozwojowych, społecznych czy kulturowych, to jednak nie ma wyników, które zezwalałyby naukowcom stwierdzić, iż orientacja seksualna determinowana jest przez jakiś szczególny czynnik lub czynniki. Wiele osób uważa, że istotną rolę odgrywa zarówno natura jak i środowisko czy wychowanie ( nature versus nurture ). Większość osób jest przekonanych, że ma niewielki wpływ na swoją orientację lub nie ma go wcale.[85]

Badania bliźniąt wykazały, że u bliźniąt jednojajowych zgodność występowania tej samej orientacji homoseksualnej wynosiła 52%. Natomiast u bliźniąt dwujajowych 22% osób miało tę samą orientację homoseksualną[86]. Nadal jednak nie ma jednoznacznej odpowiedzi jaki gen czy podzbiór genów (jeżeli jest to efekt plejotropowy ) miałby być odpowiedzialny za powstawanie różnych orientacji seksualnych u człowieka.

Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże genetyczne , wysuwano powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych chromosomach . Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było gejami. Odnaleziono kilka fragmentów DNA , które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary DNA na trzech chromosomach – 7., 8. i 10[87]. Natomiast badania Mustanskiego z 2005 roku wykazały prawdopodobieństwo wpływu interakcji większej ilości genów z różnych regionach chromosomowych (7q36, 8p12 oraz 10q26)[88]. Pojawiają się też inne badania wskazujące na wpływ genetyki w kształtowanie się orientacji seksualnej[89][90] oraz innych czynników biologicznych[91][92].

Wysunięto również hipotezę, że o orientacji seksualnej decyduje budowa mózgu. Przeprowadzono badania, które sugerowały m.in., że trzecie jądro podwzgórza INH3 u gejów jest znacznie mniejsze niż u mężczyzn heteroseksualnych. Różnica dotyczy też spoidła wielkiego : u mężczyzn heteroseksualnych jest ono o 18% większe niż u kobiet i o 35% większe niż u mężczyzn homoseksualnych[93]. Badania te nie pokazały jednak, czy zmiany w mózgu są wynikiem, czy przyczyną homoseksualizmu. Dodatkowo krytycy zauważają, iż wszyscy badani ze zmianami zmarli na AIDS co mogło mieć wpływ na wyniki badań, gdyż sam wirus mógł wpływać na zmiany w mózgu.

W 2004 podobne różnice w budowie mózgów zaobserwowała grupa naukowców z Oregon Health Sciences University wśród męskich osobników owiec wśród których obserwowano zachowania homoseksualne w porównaniu do osobników wykazujących zachowania heteroseksualne[94].

Według koncepcji G. Dornera na wpływ powstawania różnych orientacji seksualnych mają hormony oddziałujące na płód ludzki w fazie rozwoju prenatalnego. W najwcześniejszej fazie rozwoju prenatalnego płód ludzki jest żeński — niezależnie od tego jaka jest płeć genetyczna i jaka będzie płeć dorosłej osoby. W okolicy szóstego tygodnia życia rozpoczyna się proces maskulinizacji mózgów, które potem mają należeć do mężczyzn. Przyszłe kobiety nie przechodzą tego procesu. Męski mózg w pewnym momencie musi ulec tzw. „przezwojeniu", czyli pod wpływem męskich hormonów , jakie wówczas do niego dochodzą przekonstruować się z pierwotnie żeńskiej formy. Proces przezwojenia jest wyjątkowo skomplikowany i często dochodzi do różnego rodzaju odmienności w jego przebiegu. Aktualnie uznaje się, że właśnie ów proces przezwojenia wyjaśnia pewne szczególne różnice w psychicznym funkcjonowaniu mężczyzn. W trakcie przezwajania rozwijają i specjalizują się trzy środki. Pierwszy to ośrodek płci tożsamości płciowej, drugi to ośrodek orientacji seksualnej i trzeci — ośrodek roli płciowej. Autor tej hipotezy twierdzi, że u homoseksualistów nie ulega maskulinizacji ośrodek drugi, podczas gdy inne idą zaplanowanym torem. Według autora hipotezy tłumaczy to, dlaczego homoseksualiści posiadają typowo męską tożsamość płciową, zachowują się jak mężczyźni, a jednocześnie ich orientacja seksualna nastawiona jest na mężczyzn.

Według koncepcji naukowców związanych z CMA (amerykańskie stowarzyszenie lekarzy katolickich), którzy praktykę i badania medyczne starają się prowadzić zgodnie z naukami Kościoła rzymskokatolickiego, homoseksualizm jest zaburzeniem psychicznym, warunkowanym głównie relacjami rodzinnymi w okresie wczesnego dzieciństwa, ale także relacjami społecznymi w późniejszym okresie lub przeżyciami traumatyzującymi[95]. Uwarunkowania te miałyby być różne dla obu płci, co korespondowałoby z odmienną etologią i częstotliwością zachowań homoseksualnych mężczyzn i kobiet. Pogląd taki jest sprzeczny z wynikami badań profesjonalnych organizacji medycznych nie opierających się na bazie religijnej.

Konkluzja

Pomimo wielu różnych naukowych teorii powstawania odmiennych orientacji seksualnych u człowieka większość naukowców[96] zgadza się z opinią, iż orientacja seksualna jest wynikiem skomplikowanej interakcji zarówno czynników biologicznych jak i środowiskowych. Orientacja seksualna pojawia się u ludzi we wczesnym okresie dojrzewania, gdy w większości nie mają jeszcze za sobą żadnych doświadczeń seksualnych. Według większości psychologów orientacja seksualna człowieka nie zależy od jego woli i nie podlega zmianie[97]. Niemniej niektórzy psychologowie nie podzielają tej opinii, twierdząc, że homoseksualizm jest chorobą (inaczej niż WHO i APA ) oraz że czynniki społeczne mają największy wpływ na kształtowanie się orientacji seksualnej człowieka, która według nich, w niektórych przypadkach może ulegać zmianie na drodze tzw. terapii reparatywnej[98].

Należy także podkreślić, że homoseksualizm wcale nie musi być zjawiskiem jednorodnym, wobec czego omawiane koncepcje jego pochodzenia nie muszą się wykluczać i wszystkie mogą się okazać prawdziwe wobec jakiejś jego części.

Aspekty prawne

Sytuacja prawna osób homo-biseksualnych na świecie
Sytuacja prawna osób homo- i biseksualnych na świecie

     Brak informacji

Kontakty homoseksualne legalne

      Małżeństwo osób tej samej płci

      Rejestrowane związki partnerskie lub konkubinaty

     Uznawanie małżeństw osób tej samej płci zawartych za granicą

     Związki jednopłciowe nieuznawane prawnie

Kontakty homoseksualne nielegalne

     Minimalna kara

     Wysoka kara

     Dożywotnie pozbawienie wolności

     Kara śmierci

     Brak informacji dotyczących wysokości kary

Legalność kontaktów homoseksualnych

W znacznej ilości krajów rozwiniętych relacje homoseksualne są akceptowane. Niemniej jednak kontakty homoseksualne są nadal nielegalne w ponad 70[99] z 195 krajów na świecie (głównie w krajach Afryki i Azji )[100]. Stopień karalności jest zróżnicowany w zależności od kraju. Najcięższą karą za kontakt homoseksualny jest kara śmierci praktykowana między innymi w Iranie .

Prawne uznanie związków osób tej samej płci

Natomiast w niektórych krajach rozwiniętych ( Europy , Ameryki Północnej , Południowej oraz Australii i Oceanii) występuje tendencja do prawnej regulacji związków homoseksualnych jako małżeństw lub związków partnerskich (umowy cywilnoprawne nadające te same lub część praw i obowiązków jakie posiadają małżeństwa).

Kraje w których zalegalizowano związki małżeńskie osób tej samej płci lub zrobią to w najbliższej przyszłości: Holandia (2001), Belgia (2003), Hiszpania (2005)[101], Kanada (2005)[102], RPA (2006), stan Massachusetts w USA (2004), stan Connecticut (2008), Norwegia (2009), Szwecja (2009), stan Iowa , Vermont (2009), stolica Meksyku (2009), New Hampshire (2010), Argentyna (2010). Dodatkowo małżeństwa te uznaje Izrael (2006), autonomia Aruby (2007) i Antyli Holenderskich (2007) oraz stany Nowy Jork (2006), Rhode Island i Nowy Meksyk w USA (2007) oraz Francja (2008) bez możliwości zawarcia takich małżeństw na terenie stanu lub kraju.

Inne kraje także rozważają legalizację małżeństw: głównie państwa Unii EuropejskiejFrancja , Niemcy , Dania , Luksemburg , a także Tajwan , Kostaryka , Brazylia , kolejne stany USA czy stan Tasmania w Australii , oraz inne.

Kraje, które zalegalizowały związki partnerskie osób tej samej płci, lub zrobią to w najbliższej przyszłości: Dania (1989), Norwegia (1993), Szwecja (1995), Islandia (1996), 9 stanów USA * – Hawaje (1997), Kalifornia (1999), Vermont (2000), Maine (2004), New Jersey (2004), Connecticut (2005), Waszyngton (2007), New Hampshire (wejdzie w życie od 2008 ) i Oregon (wejdzie w życie od 2008 ) oraz 2 aglomeracje: Dystrykt Kolumbii (2002) i Nowy Jork (1997); Hiszpania (11 z 17 prowincji; od 1998), Holandia (1998), Francja (1999), Belgia (2000), Finlandia (2002), Niemcy (2001), Wielka Brytania (2005), Nowa Zelandia (2005), Argentyna – miasto Buenos Aires i prowincja Rio Negro (2003), Brazyliastan Rio Grande do Sul (2004), Australia – stan Nowa Południowa Walia (1999), Wiktoria (2001), Terytorium Północne (2003), Tasmania (2004), Australijskie Terytorium Stołeczne (2004), Queensland (2005), Australia Zachodnia (2005) oraz Australia Południowa (2006), Luksemburg (2004), Słowenia (2005), Andora (2005), Czechy (2006), Luksemburg (2004), Meksyk – miasto Meksyk (2006) oraz stan Coahuila (2007), Szwajcaria (2007), Urugwaj (2008), Węgry (2009), Austria (2010).

Inne kraje także rozważają legalizację związków partnerskich: głównie państwa Unii EuropejskiejAustria , Włochy (na szczeblu ogólnokrajowym), Grecja , Liechtenstein , a także szereg krajów Ameryki Łacińskiej : Chile , Kostaryka , niektóre stany USA oraz inne.

Już teraz wiele z tych krajów uznaje nieformalne związki między osobami tej samej płci – konkubinaty , przyznając parom pewne prawa, do tej pory dostępne tylko dla par heteroseksualnych, np.: Portugalia , Izrael , Włochy , Brazylia , Argentyna , Kostaryka , Australia , Austria , USA – wiele stanów.

Również polski rząd planował zalegalizować związki partnerskie. W grudniu 2004 Senat przyjął projekt ustawy zezwalającej osobom tej samej płci na rejestrację związku w urzędzie stanu cywilnego , według którego partnerzy otrzymaliby tylko część praw z tych, jakimi cieszą się małżeństwa . Projekt ten poparły SLD i SdPl ; zdecydowanie przeciwni byli: PO , PiS , LPR , raczej przeciwni – Samoobrona oraz PSL. Marszałek SejmuWłodzimierz Cimoszewicz nie wprowadził ustawy do porządku obrad, co spowodowało, że projekt upadł.

Regulacje prawne a środowisko naukowe

Uczeni skupieni wokół głównego nurtu nauk społecznych podkreślają negatywny wpływ dyskryminacji prawnej na funkcjonowanie psychiczne i społeczne osób homoseksualnych. Ich zdaniem, niechęć względem prawnego uznania związków homoseksualnych prowadzi do trwałego poczucia wykluczenia i napiętnowania mniejszości seksualnych[103]. Psychologowie aktywnie wspierają równouprawnienie osób homoseksualnych i heteroseksualnych[104]. Swoją postawę opierają na wynikach badań, które stwierdzają brak różnic między jakością związków tworzonych przez osoby homoseksualne i heteroseksualne, zdolnością do wychowywania dzieci przez te osoby jak i brak różnic w ich zdrowiu psychicznym[104]. Naukowcy związani z Amerykańskim Towarzystwem Socjologicznym wydali oświadczenie, w którym stwierdzają, że regulacje prawne definiujące małżeństwo jako związek jedynie kobiety i mężczyzny stanowią celową dyskryminację osób homoseksualnych i ich rodzin oraz że tego typu regulacje bazują nie na badaniach naukowych lecz na antyspołecznych uprzedzeniach [105]. Zdaniem uczonych z Amerykańskiego Stowarzyszenia Antropologicznego nieuzasadnione jest stwierdzenie, że regulacja prawna związków homoseksualnych stanowi zagrożenie cywilizacji. Badania antropologiczne wskazują tezę przeciwną: szeroki wachlarz różnych typów rodzin, w tym rodzin opartych o związki osób tej samej płci, może przyczyniać się do stabilizacji i humanizacji społeczeństw[106].

Aspekty religijne

Niektóre Kościoły chrześcijańskie udzielają błogosławieństw parom homoseksualnym, a część udziela ślubów

Religie mają zróżnicowany stosunek do orientacji homoseksualnej i aktów homoseksualnych oraz związków osób tej samej płci. Aktywności homoseksualnej nie akceptuje większość Kościołów chrześcijańskich , ortodoksyjny judaizm , hinduizm oraz islam ; mniej stanowcze są tradycyjne nurty buddyzmu ; akceptujący stosunek ma szintoizm , duża część neopogan , unitarianie-uniwersaliści .

Według doktryn większości kościołów chrześcijańskich kontakty homoseksualne są grzechem . Jako powód potępienia podawane są jednoznaczne stwierdzenia Biblii [107]. W Kościele katolickim kontakty homoseksualne są również określane jako sprzeczne z prawem naturalnym i zagrażające podstawowym wartościom społecznym, m.in. rodzinie . Osoby homoseksualne są przez przedstawicieli tych Kościołów zachęcane do abstynencji seksualnej. Dotyczy to wszystkich osób niezależnie do orientacji seksualnej, przy interpretacji, że Biblia za jedyny godziwy przejaw aktywności seksualnej uznaje seks w małżeństwie, rozumianym jako trwały (w Kościele katolickim i prawosławnym – sakramentalny) związek dwojga osób różnej płci. Podobne negatywne stanowisko względem homoseksualizmu wyznają na podstawie Tory (Pięcioksięgu mojżeszowego) ortodoksyjni Żydzi, zwłaszcza męskiego (kobiecy jest traktowany łagodniej).

Brak akceptacji homoseksualizmu, wyrażany przez przedstawicieli instytucji religijnych[108], spotyka się z ostrą krytyką organizacji zrzeszających psychologów[109]. oraz zajmujących się obroną praw człowieka [110]. Zdaniem psychologów, religie promują antyspołeczne uprzedzenia i dyskryminację ze względu na orientację seksualną[111]:

Pomimo powszechnej zgody w środowisku naukowym, że zarówno homoseksualizm jak i heteroseksualizm są normalnymi ekspresjami seksualności, niektóre organizacje polityczne i religijne próbują zmieniać orientację seksualną poprzez terapię, agresywnie propagując tę postawę społeczeństwu. Takie działania są znacznie szkodliwe, ponieważ prezentują fałszywe przekonanie, że homoseksualizm jest chorobą psychiczną, uznając często, że brak możliwości zmiany orientacji seksualnej jest moralną porażką.
— Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne[109]

Niektóre Kościoły protestanckie i starokatolickie udzielają błogosławieństw parom osób tej samej płci. Wymienić można tu Kościół Anglikański w Kanadzie, Kościół Episkopalny w USA, Kościoły Starokatolickie Unii Utrechckiej , Kościół Baptystów, Kościół Szkocki (od 2006 ), Ewangeliczny Luterański Kościół Kanady, Kościół Szwecji, Kościół Danii, niektóre Kościoły działające we wspólnocie Kościoła Ewangelicznego Niemiec, Prezbiteriański Kościół USA, Kościół Metodystów Wielkiej Brytanii, Kościół Morawian, Kościół Protestancki w Holandii . Kilka innych kościołów udziela małżeństw osób tej samej płci np. Zjednoczony Kościół Kanady, Metropolitalna Wspólnota Kościelna , Międzynarodowe Braterstwo Adwentystów Dnia Siódmego , Przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa .

W Polsce związki osób tej samej płci błogosławi wspólnota Wolnego Kościoła Reformowanego, a sakramentu małżeństwa udziela Reformowany Kościół Katolicki [112].

Przykłady opinii obiegowych

Celem kampanii Niech nas zobaczą była walka ze stereotypami
  • Homoseksualiści żyją wyłącznie seksem[113]

Osoby homoseksualne najczęściej postrzegane są przez pryzmat własnej seksualności. Są one przede wszystkim homoseksualistami, a dopiero potem ludźmi, członkami społeczności czy reprezentantami danych zawodów. Wynika to z fałszywego[114] przekonania, że mniejszości seksualne w relacjach z innymi nastawione są głównie na zaspokajanie swoich instynktów seksualnych. Zgodnie z tym stereotypem, cała aktywność życiowa osób homoseksualnych koncentruje się na kwestiach związanych z seksem. Jednocześnie, osoby te mają być szczególnie zainteresowane przypadkowymi kontaktami z wieloma partnerami. Jak pokazują badania psychologiczne, ten stereotyp jest całkowicie fałszywy – w rzeczywistości homoseksualiści i heteroseksualiści wykazują ten sam poziom zainteresowania seksem[115].

  • Niemal każdy pedofil jest homoseksualistą[116]

Choć badania psychologiczne i statystyczne dowodzą, że ok. 90% przypadków pedofilii dotyczy heteroseksualnych mężczyzn[117][118][119], niektórzy politycy i publicyści twierdzą, że w prawie każdym przypadku homoseksualizm łączy się z pedofilią[120].

Przekonanie o związkach między pedofilią a homoseksualizmem zostało zdementowane m.in przez Polskie Towarzystwo Seksuologiczne oraz Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne:

Należy podkreślić, że – identycznie jak sama w sobie heteroseksualność – również homoseksualność per se nie implikuje żadnej szczególnej predyspozycji do zakazanego prawem wykorzystywania seksualnego dzieci. Polskie Towarzystwo Seksuologiczne wzywa zdrowotne organizacje naukowe oraz wszystkich indywidualnych psychologów, psychiatrów i innych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego do podjęcia działań polegających na dementowaniu skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią.
— Polskie Towarzystwo Seksuologiczne, 30 czerwca 2006[121]
Innym mitem dotyczącym homoseksualizmu jest błędne przekonanie, że mężczyźni homoseksualni mają większe tendencje do seksualnego wykorzystywania dzieci niż mężczyźni heteroseksualni. Nie ma żadnych podstaw do takiego twierdzenia.
— Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne[122]

Częstym argumentem mającym potwierdzać zależność statystyczną pomiędzy homoseksualizmem a pedofilią jest następujący – nawet jeżeli heteroseksualiści są częściej pedofilami to jest to spowodowane wyłącznie przewagą heteroseksualistów w społeczeństwie[123]. Wśród tak samo licznej populacji pedofile częściej są obecni w grupie homoseksualistów[123]. Badania naukowe, pomimo ograniczenia wynikającego z nieznanego do końca procentowego udziału homoseksualistów w społeczeństwie, nie potwierdzają jednak takiego związku[123].

Pedofile posiadają zwykle określone preferencje co do wieku i płci dziecka[124]. Jak wykazują badania, 9-40% pedofili preferuje dziecko tej samej płci[124]. Nie oznacza to jednak, że pedofile ci są homoseksualni[124], bowiem preferencja względem płci dziecka nie ma związku z orientacją seksualną pedofila[125].

Jedno z badań wykazało, że orientacja seksualna sprawców aktów pedofilskich nie jest powiązana z płcią ich ofiar[125]. W losowej próbie 175 mężczyzn wykorzystujących seksualnie dzieci około połowy utrzymywało kontakty seksualne jedynie z dziećmi. Pozostali sprawcy, którzy utrzymywali kontakty seksualne także z osobami dojrzałymi, byli heteroseksualni. Dwie trzecie ofiar stanowiły dzieci płci żeńskiej, a jedną trzecią – męskiej[125]. Nie zanotowano przypadku homoseksualnego mężczyzny będącego sprawcą aktów pedofilskich[125]. Prawdopodobnie więc homoseksualizm i homoseksualna pedofilia są wobec siebie rozłączne, a mężczyźni utrzymujący kontakty heteroseksualne z dojrzałymi kobietami są bardziej skłonni do popełniania aktów pedofilskich[125].

Według przeglądu piśmiennictwa (McConaghy) mężczyzna wykorzystujący seksualnie chłopców zwykle nie wykazuje zainteresowania seksualnego starszymi mężczyznami lub kobietami[126]. U osób ze zdiagnozowaną pedofilią ukierunkowanie popędu płciowego wobec konkretnej płci może być niepełne[127][128].

  • Homoseksualizm jest dewiacją[129]

Od końca XX wieku homoseksualizm nie jest uważany za stan patologiczny przez większość środowisk naukowych (WHO, klasyfikacja ICD-10, APA i inni)[130].

  • Gej to osoba sfeminizowana, krzykliwie ubrana, transwestyta []

Osoby homoseksualne często przedstawiane są jako transwestyci. Gdy mowa o homoseksualistach, przychodzi nam na myśl mężczyzna przebrany za kobietę. Jak pisze psycholog Agata Engel-Bernatowicz []: Osoby homoseksualne to w przeważającej większości ludzie niewyróżniający się w grupie pozostałych. Nie z powodu znakomitego kamuflażu, lecz dlatego, że ich zachowanie, zwyczaje, potrzeby, emocjonalność, spełnianie ról zawodowych, społecznych i rodzinnych, sposób bycia, mówienia, ubierania się nie różnią się od codziennych zachowań reszty populacji. (...) Teletubiś z damską torebeczką w żaden sposób nie symbolizuje geja z tego prostego powodu, że geje, jak i większość heteroseksualistów, na ogół nie noszą damskich torebek.

Uczeni podkreślają, że orientacja psychoseksualna i poczucie płci to dwa odmienne i niezależne czynniki[131].

  • Homoseksualiści nie są zdolni do monogamii, nie tolerują bliskich związków[132]

Według różnych badań około 40-60% gejów i 45-80% lesbijek żyje w monogamicznych związkach[133][134][135]. Nie jest prawdą, że związki osób homoseksualnych są krótkotrwałe i nastawione jedynie na zadowolenie seksualne: odsetek rozstań par gejów kształtuje się na tym samym poziomie co odsetek rozstań heteroseksualnych par niemałżeńskich (ok. 15% po 18 miesiącach)[136]. Nie ma istotnych statystycznie różnic pod względem zaangażowania w związek pomiędzy parami homo-, a heteroseksualnymi[137]. Około 30% homoseksualistów miało więcej niż 5 parterów seksualnych; wartości dla heteroseksualistów i biseksualistów wynoszą odpowiednio 20% i 40% (badania Durex, 2005)[138]. W ciągu ostatnich 5 lat statystyczny homoseksualista posiadał 10 parterów, natomiast heteroseksualista - 2 (analiza zachowań 5168 mężczyzn)[139].

  • "Homoseksualny styl życia"[140]

Niektóre osoby twierdzą, że homoseksualiści prowadzą rozwiązły, "homoseksualny styl życia", który ma wiązać się z promiskuityzmem czy wręcz obsesyjnym uprawianiem seksu z wieloma partnerami[141][142][143]. Badania naukowe prowadzone przez psychologów i socjologów dowodzą jednak, że seksualność jest dla osób homoseksualnych zaledwie jednym z aspektów aktywności życiowej i nie odgrywa u nich większej roli niż w przypadku osób heteroseksualnych. Redukowanie całej aktywności życiowej do spraw związanych z seksem jest poważnym nadużyciem. Wśród gejów i lesbijek, tak samo jak u osób heteroseksualnych, istnieje bardzo wyraźna różnorodność postaw i zachowań. W związku z tym, mówienie o "homoseksualnym stylu życia" jest tak samo nieadekwatne jak mówienie o "heteroseksualnym stylu życia"[144].

  • Dzieci wychowywane przez homoseksualistów staną się homoseksualne[147]

Ten popularny stereotyp nie znalazł potwierdzenia w badaniach naukowych. Jak czytamy w oświadczeniu Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego: Należy z całą mocą podkreślić, że orientacja seksualna rodziców nie wyznacza orientacji seksualnej wychowywanych przez nich dzieci[122].

  • Każdy może sam wybrać orientację seksualną lub można ją zmienić poprzez "leczenie"[148]

To przekonanie także zostało zdementowane przez środowiska naukowe[].

  • Przypisywanie homoseksualistom skrajnie lewicowych poglądów

Rozpowszechnionym stereotypem jest przypisywanie osobom o orientacji homoseksualnej skrajnie lewicowych poglądów politycznych. Choć wśród osób homoseksualnych poglądy są zróżnicowane, to poparcie dla partii lewicowych jest większe niż wśród całego społeczeństwa. W ankiecie portalu polgej.pl prawie 38% gejów biorących udział w ankiecie zadeklarowało poglądy lewicowe [149], tymczasem wg badania CBOS jedynie 15% Polaków zadeklarowało poparcie dla lewicy [150]. Przyczyną tego stanu rzeczy jest fakt, że partie lewicowe są bardziej liberalne i popierają legalizację związków partnerskich, natomiast prawicowe są im przeciwne. Niektórzy politycy skrajnej prawicy dla określenia większej popularności dla partii lewicowych wśród homoseksualistów stosują takie slogany jak "gejolewactwo" czy "gejokomuna"[151][152].

  • Homoseksualizm a HIV

Homoseksualizm był historycznie łączony z AIDS ze względu na to, że początkowy rozwój epidemii miał miejsce wśród gejów. W rezultacie chorobę tę określano skrótem GRID (Gay-Related Immunodeficiency)[153]. Zarzuty tego typu spotyka się również współcześnie[154].

Ryzyko zakażenia wirusem HIV zależy od zachowań danej osoby, a nie od jej orientacji seksualnej[155]. W statystykach określa się ją jako MSM (men having sex with men).

W USA męscy homoseksualiści odpowiadają za około 50% zakażeń HIV ogółem i 67% wśród mężczyzn[156], przy czym w latach 2002-2007 wartość ta wynosiła 55%[157], następnie spadła do 47% i ponownie wzrosła do 51%[158].

Ludzie, 70% nosicieli wirusa HIV w naszym kraju to homo- i biseksualiści. Nie możemy zaprzeczyć, że AIDS to choroba gejów. Musimy to przyznać i stawić temu czoła.
— Działacz gejowski i lider organizacji The National Gay and Lesbian Task Force Matt Foreman[159]

W całej UE udział męskich homoseksualistów w zakażeniach HIV wynosi 27%. W krajach Europy Zachodniej średnia wynosi ok. 30%[160], przy czym w Niemczech dochodzi do 70%[161], w Czechach do 52%[160].

W Europie Środkowej odsetek zakażeń jest kilkukrotnie mniejszy - w Polsce 12,8% zarażeń w latach 2004-2008 dotyczy kontaktów seksualnych między mężczyznami[162]. Równocześnie do nosicielstwa HIV przyznaje się około 5% populacji gejów w Polsce[163]. Do wysokiej zachorowalności przyczynia się fakt, że seks analny bez zabezpieczeń, który należy do zachowań seksualnych obarczonych dużym ryzykiem zakażenia[164], jest powszechnie akceptowany przez gejów[165]. Jedynie 8% nigdy nie uprawiało tego rodzaju aktywności[166]. Sam homoseksualizm nie wiąże się ściśle z AIDS[167], jednak praktyki, które są obarczone większym ryzykiem zakażenia, są bardziej popularne wśród osób LGBT [165] [168].

Do odbywania stosunków analnych przyznaje się ponad 80% męskich homoseksualistów w Polsce[163]. Niektórzy jednak odrzucają ten rodzaj seksu, lub praktykują go bardzo rzadko [166].

Rodzicielstwo lesbijek i gejów

Niektóre pary osób tej samej płci wychowują dzieci. Jak podają wyniki amerykańskiego spisu powszechnego z 2000 ok. 33% par lesbijskich i ok. 22% par gejowskich wychowuje co najmniej jedną osobę poniżej 18 roku życia[169].

Część organizacji religijnych i politycznych dopatruje się w tym zjawisku poważnych zagrożeń dla psychospołecznego funkcjonowania adoptowanych dzieci[170]. Według przeprowadzonego na zlecenie Fundacji Mamy i Taty (fundacja [171] powołana w celu propagowania tradycyjnego, heterenormatywnego charakteru rodziny) sondażu 90% Polaków nie zgadza się by osoby orientacji homoseksualnej powinny mieć prawo do adopcji dzieci. Natomiast 79% z nich uważa, że adopcja dzieci przez gejów i lesbijki jest problemem społecznym[172]. Środowisko naukowe zaprzecza takim przekonaniom, tłumacząc, że powstały one na gruncie antyspołecznych uprzedzeń względem mniejszości seksualnych[167]. Adopcję dzieci przez pary osób tej samej płci popierają takie organizacje jak: Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne, Amerykańska Rada Adopcji Dzieci czy Amerykańska Akademia Pediatryczna[173].

Nie ma żadnych dowodów naukowych stwierdzających, że zdolność do prawidłowego wychowywania dzieci ma związek z orientacją seksualną: zarówno homo- jak i heteroseksualiści są w stanie stworzyć odpowiednie środowisko dla wychowywanych przez siebie dzieci. Badania wykazały, że rozwój psychospołeczny dzieci nie jest zależny od orientacji seksualnej rodziców – może odbywać się tak samo dobrze zarówno wtedy, gdy rodzice są tej samej jak i różnej płci.

— Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne[169].

Prześladowania homoseksualistów w przeszłości

Nazizm

Różowy trójkąt – symbol używany w obozach koncentracyjnych do oznaczenia mężczyzn, którzy zostali tam umieszczeni za orientację homoseksualną.

Niemieccy homoseksualiści padali ofiarą nazistów w III Rzeszy [174]. W 1928 roku w Niemczech żyło ok. 1,2 mln homoseksualistów (wg szacunków specjalnej jednostki Gestapo ). Naziści uznawali homoseksualistów za "socjalnie zboczonych", stanowiących zagrożenie na drodze prawidłowego rozwoju rasy aryjskiej. Zdelegalizowano wszelkie instytucje, miejsca kultury i spotkań środowisk LGBT. W latach 19331945 ponad 100 tys. ludzi zostało aresztowanych pod zarzutem zakazanego prawnie ( paragraf 175 ) homoseksualizmu. Z tego 50 tys. zostało uznanych oficjalnie za homoseksualistów, 5–15 tys. z nich zginęło w obozach koncentracyjnych , reszta była więziona i torturowana. Jednym z nich był bliski współpracownik Hitlera oraz twórca SA Ernst Röhm , zabity podczas " nocy długich noży ".

Związek Radziecki

W początkowym okresie po rewolucji październikowej w Rosji Radzieckiej panowała tolerancja dla homoseksualistów, istniały nawet plany legalizacji związków między osobami tej samej płci. Głoszono bowiem, że w społeczeństwie komunistycznym zaspokojenie pragnień seksualnych stanie się proste i nieważne, "jak wypicie szklanki wody"[175]. Aż do 1929 pisarze tacy jak Michaił Kuzmin mogli publikować dzieła literackie z wątkami homoseksualnymi. Za rządów Stalina jednak homoseksualizm stał się tematem tabu. Homoseksualistów zmuszano do małżeństwa jeśli chcieli zająć wysokie stanowisko w rządzie lub partii. W 1933 Stalin zatwierdził nowy kodeks karny przewidujący karę 5 lat ciężkich robót za seks z osobą tej samej płci. Kontakty homoseksualne uznawano za przestępstwo przeciw państwu tej samej rangi co szpiegostwo [176]. Po "odwilży" w 1956 roku, w ramach psychiatrii represyjnej , gejów i lesbijki umieszczano w zakładach zamkniętych, gdzie często byli poddawani terapiom z użyciem elektrowstrząsów i środków psychotropowych .

Uprzedzenia i dyskryminacja w świecie współczesnym

Osoby homoseksualne spotykają się z uprzedzeniami, dyskryminacją i przemocą[177] z uwagi na heteroseksizm społeczeństwa[41]. Prowadzi to do znacznego zwiększenia poziomu stresu u lesbijek i gejów, a także do poczucia naznaczenia i wykluczenia[178]. Wielu z nich jest w stanie normalnie funkcjonować tylko żyjąc w ukryciu. Przewlekły stres powoduje zwiększenie prawdopodobieństwa wystąpienia depresji, myśli suicydalnych oraz wycofania społecznego[59].

Świat islamu

W wielu krajach islamu (w Iranie , Arabii Saudyjskiej , Mauretanii , Sudanie i Jemenie ) stosunki gejowskie (liwat) były i są do dziś karane śmiercią, czego przykładem jest proces i stracenie młodocianych homoseksualistów Mahmuda Asgari i Ajaza Marhoni w 2005.

Kwestie medyczne

Według organizacji Gay and Lesbian Medical Association kwestie związane ze zdrowiem osób homoseksualnych obejmują zakażenie wirusem HIV , AIDS , niektóre nowotwory (w tym raka piersi oraz szyjki macicy ), zapalenia wątroby , problemy ze zdrowiem psychicznym ( depresja ), uzależnienia (np. palenie papierosów)[179].

Homoseksualizm u zwierząt

Zachowania homoseksualne występują u kręgowców , szczególnie u gatunków żyjących w społecznościach, np. u ptaków morskich i ssaków, w tym wśród najbliżej spokrewnionych z człowiekiem szympansów . Zachowania takie zaobserwowano do tej pory u ponad 1500 żyjących na wolności gatunków, a zjawisko to dobrze udokumentowano u ponad pięciuset z nich[180][181].

Prawie jedna czwarta potomstwa łabędzi czarnych wychowywana jest przez pary jednopłciowe. Żyjące ze sobą samce łączą się z samicą tylko w celu posiadania młodych. Kiedy zniesie jaja – odpędzają ją i wysiadują je samodzielnie, a następnie wspólnie opiekują się pisklętami[182]. Według naukowców, np. wśród żyraf czy bizonów amerykańskich, zachowania homoseksualne bywają częstsze niż heteroseksualne.

W przypadku pingwinów zaobserwowano, że niektóre osobniki płci męskiej łączą się w pary na całe życie i zdarza się, że wspólnie budują gniazdo, w którym zamiast jajka umieszczają kamień próbując wysiadywać go. W 2004 roku pracownicy Centralnego Parku ZOO w USA eksperymentalnie podmienili jednej męskiej parze pingwinów kamień na prawdziwe jajko po czym zaobserwowali, że wyklute pisklę para pingwinów otoczyła taką samą opieką jak pary osobników płci przeciwnej[183]. Zachowania homoseksualne wśród pingwinów także potwierdziły ZOO w Niemczech, Japonii i Nowej Zelandii.

W hodowlach owiec obserwuje się, iż ok. 8% męskich osobników wykazuje jedynie homoseksualne preferencje. Dodatkowo zaobserwowano u nich różnice w budowie mózgów w stosunku do osobników wykazujących zachowania heteroseksualne[184].


Przypisy

  1. Mwah ... is this the first recorded gay kiss? - Times Online
  2. 2,0 2,1 2,2 Psychology Help Center
  3. 3,0 3,1 GLAAD Media Reference Guide:Offensive Terminology to Avoid
  4. Grupa Edukatorów Seksualnych "Ponton" : Płeć i mniejszości seksualne – słownik
  5. "Demographics of the Gay and Lesbian Population in the United States: Evidence from Available Systematic Data Sources", Dan Black, Gary Gates, Seth Sanders, Lowell Taylor, Demography, Vol. 37, No. 2 (May, 2000), pp. 139-154 (available on JSTOR).
  6. T. Nelson Psychologia uprzedzeń, s. 342, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2003, .
  7. Fuss, Diana, ed. (1991). Inside/Out: Lesbian Theories, Gay Theories. New York: Routledge.
  8. Psychology LGBT
  9. Adams, H.E., Wright, R.W. & Lohr, B.A. (1996). "Is Homophobia Associated With Homosexual Arousal?", Journal of Abnormal Psychology, 105, no. 3, pp. 440–445.
  10. Nathaniel McConaghy, Heterosexuality/homosexuality: Dichotomy or continuum, Archives of Sexual Behavior, Volume 16, Number 5 / October, 1987
  11. 11,0 11,1 S. Hite, The Hite Report on Male Sexuality, New York, A. Knopf, 1991.
  12. 12,0 12,1 S. S. et C. L. Janius, The Janius Report on Sexual Behavior, New York, John Wile & Sons, 1993.
  13. Alfred C. Kinsey, Sexual Behavior in the Human Male, 1948, (o.p.), (reprint)
  14. Reber A.S., Reber E.S. (2005). Słownik psychologii. s. 272. Wydawnictwo Naukowe Scholar. Warszawa. ISBN: 83-7383-119-3.
  15. Shivananda Khan, Culture, sexualities, and identities: men who have sex with men in India "Journal of Homosexuality", 2001 nr 40(3/4)
  16. Michel Foucault, Historia seksualności, przeł. Tadeusz Komendant, Bogdan Banasiak i Krzysztof Matuszewski, Warszawa 1995.
  17. Serena Nanda: Neither Man Nor Woman: The Hijras of India. 1998.
  18. ACSF Investigators (1992). AIDS and sexual behaviour in France. Nature, 360, 407–409.
  19. Billy, J. O. G., Tanfer, K., Grady, W. R., & Klepinger, D. H. (1993). The sexual behavior of men in the United States. Family Planning Perspectives, 25, 52–60.
  20. Binson, D., Michaels, S., Stall, R., Coates, T. J., Gagnon, & Catania, J. A. (1995). Prevalence and social distribution of men who have sex with men: United States and its urban centers. Journal of Sex Research, 32, 245–254.
  21. Bogaert, A. F. (2004). The prevalence of male homosexuality: The effect of fraternal birth order and variation in family size. Journal of Theoretical Biology, 230, 33–37. (p. 33)
  22. Fay, R. E., Turner, C. F., Klassen, A. D., & Gagnon, J. H. (1989). Prevalence and patterns of same-gender sexual contact among men. Science, 243, 338–348.
  23. Johnson, A. M., Wadsworth, J., Wellings, K., Bradshaw, S., & Field, J. (1992). Sexual lifestyles and HIV risk. Nature, 360, 410–412.
  24. Laumann, E. O., Gagnon, J. H., Michael, R. T., & Michaels, S. (1994). The social organization of sexuality: Sexual practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press.
  25. Sell, R. L., Wells, J. A., & Wypij, D. (1995). The prevalence of homosexual behavior in the United States, the United Kingdom and France: Results of national population-based samples. Archives of Sexual Behavior, 24, 235–248.
  26. Wellings, K., Field, J., Johnson, A., & Wadsworth, J. (1994). Sexual behavior in Britain: The national survey of sexual attitudes and lifestyles. London, UK: Penguin Books.
  27. Norway world leader in casual sex - Aftenposten - News in English - Aftenposten.no
  28. Sex uncovered poll: Homosexuality | Life and style | The Observer
  29. Billy J. i inni (1993) The sexual behavior of men in the USA. Fam. Plann. Perspect., 25, 52-60
  30. Michael R.T. i inni (1994). Sex in America: A definitive survey. Boston: Little, Brown
  31. Johnson A. i inni (1992) Sexual livestyles and HIV risk. Nature, 360, 410-412
  32. Alfred C. Kinsey, Sexual Behavior in the Human Male, 1948, (o.p.), (reprint).
  33. Hooker, E. (1957). The adjustment of the male over homosexual. Journal of Projective Techniques, 21, 18-31.
  34. Tuttle, G., & Pillard, R. (1991). Sexual orientation and cognitive abilities. Archives of Sexual Behavior, 20(3), 307-318.
  35. Coyle, A. (1993). A study of psychological well-being among gay men using the GHQ-30. British Journal of Clinical Psychology, 32(2), 218-220.
  36. Herek, G. (1990). Gay people and government security clearance: A social perspective. American Psychologist, 45, 1035-1042.
  37. Savin-Williams, R. (1990). Gay and lesbian youth: Expressions of identity. New York: Hemisphere.
  38. Pillard, R. (1988). Sexual orientation and mental disorder. Psychiatric Annals, 18(1), 51-56.
  39. Rothblum, E. (1994). "I only read about myself on bathroom walls": The need for research on the mental health of lesbians and gay men. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62(2), 213-220.
  40. 40,0 40,1 Gonsiorek, J. (1991). The empirical basis for the demise of the illness model of homosexuality. In J. Gonsiorek & J. Weinrich (Eds.), Homosexuality: Research implications for public policy (pp. 115-136). Newbury Park, CA: Sage Publications.
  41. 41,0 41,1 DiPlacido, J. (1998). Minority stress among lesbians, gay men and bisexuals: A consequence of heterosexism, homophobia, and stigmatization. In G. Herek (Ed.), Psychological perspectives on lesbian and gay issues: Vol. 4. Stigma and sexual orientation: Understanding prejudice against lesbians, gay men, and bisexuals (pp. 138-159). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  42. Ross, M. (1990). The relationship between life events and mental health in homosexual men. Journal of Clinical Psychology, 46, 402-411.
  43. Rotheram-Borus, M., Hunter, J., & Rosario, M. (1994). Suicidal behavior and gay-related stress among gay and bisexual male adolescents. Journal of Adolescent Research, 9, 498-508.
  44. Savin-Williams, R. (1994). Verbal and physical abuse as stressors in the lives of lesbian, gay male, and bisexual youths: Associations with school problems, running away, substance abuse, prostitution, and suicide. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62, 261-269.
  45. Spiegel, Alix. (18 January 2002.) "81 Words". In Ira Glass (producer), "This American Life." Chicago: Chicago Public Radio.
  46. "The diagnostic status of homosexuality in DSM-III: a reformulation of the issues", by R.L. Spitzer, Am J Psychiatry 1981; 138:210-215
  47. Mayes, R. & Horwitz, AV. (2005) DSM-III and the revolution in the classification of mental illness. J Hist Behav Sci 41(3):249–67.
  48. homoseksualizm.org
  49. Seligman E. Rosenhan D. (2003) Psychopatologia, Zysk i s-ka, Poznań, s. 582.
  50. Reber A. E. (2005) Słownik psychologii, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 272.
  51. homiki.pl - Prawdy nigdy dość
  52. "APA Official Acts, American Journal of Psychiatry", luty 1993
  53. Przykłady odrzucania przez APA wszelkiej formy dyskursu przetacza Joseph Nicolasi w: „Przewodnik dla rodziców na temat zapobiegania homoseksualności” – Intervarsity Press 2002.
  54. http://www.kampania.org.pl/cms/data/upimages/Stanowisko_PTS.pdf
  55. Health Risks 2
  56. http://www.psych.org/psych_pract/copptherapyaddendum83100.cfm
  57. Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości, Jerzy Aleksandrowicz, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, wyd. 3,
  58. 58,0 58,1 Gagnon J i inni. Sexual conduct: The social origins of human sexuality. Chicago: Aldine.
  59. 59,0 59,1 Pillard R.C. (1988) Sexual orientation and mental disorder. Psychiatr. Ann., 18, 52-56.
  60. Jacek Kochanowski , Od teorii dewiacji do teorii queer, w: K. Slany, B. Kowalska, M. Śmietana i.in. (2005) Homoseksualizm. Perspektywa interdyscyplinarna Nomos, Kraków. fragm: To bowiem w ramach dyskursu medycznego, jak znakomicie opisał rzecz Michel Foucault w swojej pracy „Historia seksualności” , powołano do życia pojęcie "homoseksualisty" jako osoby charakteryzującej się pewnymi szczególnymi cechami psychicznymi
  61. Poza funkcję falliczną, Jacek Kochanowski; fragm: Był nazwą seksualnej aberracji, jednostki chorobowej i stad wynikała jego funkcja: oznaczyć to, co nienormalne, co jest patologicznym odchyleniem od normy tak, by można było tak oznaczone zwyrodnienie rozpoznać i poddać procedurom unieważnienia
  62. Levi-Strauss C., 19642, Smutek tropików, tłum. A. Steinsberg, PIW, Warszawa
  63. 63,0 63,1 Foucault, Michel. [1976] (1998). The History of Sexuality Vol. 1: The Will to Knowledge. London: Penguin.
  64. Jacek Kochanowski, Od teorii dewiacji do teorii queer, w: K. Slany, B. Kowalska, M. Śmietana i.in. (2005) Homoseksualizm. Perspektywa interdyscyplinarna Nomos, Kraków. fragm To ważne, bowiem uprzednio nikt taki, jak „homoseksualista” po prostu nie istniał
  65. Jacek Kochanowski, Od teorii dewiacji do teorii queer, [w:] K. Slany, B. Kowalska, M. Śmietana i.in. (2005) Homoseksualizm. Perspektywa interdyscyplinarna Nomos, Kraków. fragm Kreacja wizerunku „osoby homoseksualnej” w obrębie dyskursu medycznego była oparta na innej zasadzie, bowiem podporządkowana była jednemu celowi: wykazaniu, że homoseksualność jako preferencja seksualna wiąże się w sposób konieczny z obrzydliwymi, zdaniem badaczy, cechami psychicznymi, takimi jak np. skłonności do pedofilii, mania seksualna i promiskuityzm, niezdolność do odczuwania uczuć wyższych. Powstawał nie obraz osoby homoseksualnej, lecz ponura karykatura.
  66. 66,0 66,1 oświadczenie autorytatywnych organizacji naukowych o znaczeniu międzynarodowym: Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego informujące, i) klasyfikowanie homoseksualizmu i biseksualizmu jako zaburzenia było błędne
  67. Sandra Bem: Męskość, kobiecość. O różnicach wynikających z płci. GWP, 2000, .
  68. Weinberg, George (1972). Society and the Healthy Homosexual. New York: St. Martin's. .
  69. 69,0 69,1 69,2 69,3 69,4 69,5 69,6 Jacek Kochanowski, Od teorii dewiacji do teorii queer, [w:] K. Slany, B. Kowalska, M. Śmietana i.in. (2005) Homoseksualizm. Perspektywa interdyscyplinarna Nomos, Kraków.
  70. 70,0 70,1 70,2 Jacek Kochanowski | www.kochanowski.edu.pl
  71. Kochanowski, J . (2005). Od teorii dewiacji do teorii queer. Lesbijki i geje w polilogu akademickim . w: K. Slany, B. Kowalska, M. Smietana. (2005). Homoseksualizm. Perspektywa interdyscyplinarna. Nomos. fragm: przeciwstawiajac sie tym samym wciaż pozujacemu na obiektywizm dyskursowi homofobicznemu.
  72. Kochanowski, J . (2004). Fantazmat zróżnicowany. Socjologiczne studium przemian tożsamości gejów . Universitas. fragm: Niezwykle istotnym jest, iż tak rozumiana teoria socjologiczna abstrahuje od wszelkich aktualnych konfliktów społecznych ukazujac sama siebie jako „bezstronna” i „obiektywna”
  73. Kochanowski, J . (2004). Fantazmat zróżnicowany. Socjologiczne studium przemian tożsamości gejów . Universitas. fragm: Bez watpienia jednak cios najdotkliwszy „obiektywizujacej” socjologii modernistycznej zadał Michel Foucault, wskazujac jednoznacznie na uwikłanie nowoczesnej humanistyki w regulacyjne i normalizujace praktyki władzy.
  74. Kochanowski, J . (2004). Fantazmat zróżnicowany. Socjologiczne studium przemian tożsamości gejów . Universitas. fragm: Lokalnosc teorii społecznej, która proponuje, jest odwrotnoscia holizmu teorii socjologicznej.
  75. Kochanowski, J . (2004). Fantazmat zróżnicowany. Socjologiczne studium przemian tożsamości gejów . Universitas. fragm: W przeciwienstwie do niej teoria społeczna nie stara sie sprawiac wrażenia obiektywnej, jawnie przyznajac sie do swego aangażowania po jakiejs stronie konfliktu społecznego (...).
  76. Kochanowski, J . (2004). Fantazmat zróżnicowany. Socjologiczne studium przemian tożsamości gejów . Universitas. fragm: (...) źródło opisywanego zwrotu odnajdujemy w tych tekstach socjologicznych, w których po raz pierwszy pojawiły sie watpliwosci co do możliwosci skonstruowania „scisłej”, „obiektywnej”, „bezstronnej” nauki o społeczenstwie. ; Tymczasem to przede wszystkim analizy Michela Foucaulta dowiodły, ze ów scjentystyczny projekt obiektywnej, bezstronnej nauki humanistycznej był złudzeniem, złudzeniem o tyle niebezpiecznym, że wykorzystywanym przez różnorodne procesy normalizacji.
  77. Kempny M. Badanie kultury. Elementy teorii antropologicznej, PWN
  78. Herek, G. M. (2009). Sexual stigma and sexual prejudice in the United States: A conceptual framework. In D. A. Hope (Ed.). Contemporary perspectives on lesbian, gay & bisexual identities: The 54th Nebraska Symposium on Motivation (pp. 65-111). New York: Springer. abstract , fragm: In 1972, psychologist George Weinberg's book, Society and the Healthy Homosexual, introduced readers to a new term, homophobia, and to the then-novel idea that hostility to homosexuality, rather than homosexuality itself, posed a threat to mental health. The following year, the American Psychiatric Association's Board of Directors declared that homosexuality is not inherently associated with mental illness and voted to remove it from the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, or DSM.
  79. George Weinberg . (1972). Society and the Healthy Homosexual. New York: St. Martin's Press.
  80. Kerry H. Robinson, Jude Irwin, Tania Ferfolja. (2002). From here to diversity. Routledge. , 9781560235514; fragm: More recently, the spotlight has turned to examining antihomosexual behaviour and the extent to which it can be considered a pathological condition. Consideration is now being given to developing evidence that homophobia may deserve a place in the DSM..
  81. Kantor. M. (1998). Homophobia: Description, Development, and Dynamics of Gay Bashing. Praeger. s. XII.; fragm: Because homophobia is a symptom/disease structurally akin to a psychopathic act or a paranoid delusion, to handle the problem we have to do more than merely condemn it as an attitudinal perversion and try to jawbone it into submission. Instead we have to deal with it as one deals with any other deeply rooted emotional problem that is in turn part of an entrenched emotional disorder. Homophobia requires the same clinical understanding and therapeutic care we might lavish on any other manifestation of abnormal psychology.
  82. Kochanowski, J . (2005). Od teorii dewiacji do teorii queer. Lesbijki i geje w polilogu akademickim . w: K. Slany, B. Kowalska, M. Smietana. (2005). Homoseksualizm. Perspektywa interdyscyplinarna. Nomos. fragm: Dlatego koniecznym sie stało, by osoby doswiadczajace na własnym ciele owej heteroseksualnej przemocy wystapili i przemówili we własnym imieniu, biorac udział w wielkim, wielostronnym akademickim dialogu – polilogu. (...) do próby humanistycznego opisu „swiata człowieka” dołaczyła także na pełnych prawach opowiesc lesbijek i gejów o tym, jak skazani zostaja na społeczny niebyt.
  83. Ewa Nowicka Świat człowieka – świat kultury, s. 318–319, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, , jeżeli nie zaznaczono inaczej, informacje antropologiczne pochodzą z tej publikacji.
  84. Answers to Your Questions About Sexual Orientation and Homosexuality . 2007.
  85. Answers to Your Questions For a Better Understanding of Sexual Orientation & Homosexuality . Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne .
  86. J. M. Bailey and R. C. Pillard “A genetic study of male sexual orientation,” Archives of General Psychiatry, vol. 48:1089-1096, 1991
  87. http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf Brian S. Mustanski1, Michael G. DuPree1, Caroline M. Nievergelt, Sven Bocklandt1, Nicholas J. Schork and Dean H. Hamer "A genomewide scan of male sexual orientation"
  88. Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D. H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. Human Genetics, 116, 272–278 PDF
  89. Anastasia Toufexis New Evidence of a "Gay Gene", "The Time", 2001-06-24
  90. Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694
  91. Cantor, J. M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. Archives of Sexual Behavior, 31:63-71
  92. http://mendel.ugr.es/genysoc/pdfs/sexorientation-finger.pdf
  93. LeVay S. "A difference in hypothalamic structure between homosexual and heterosexual men" Science 253:1034-1037, 1991
  94. http://www.eurekalert.org/pub_releases/2004-03/ohs-bbh030804.php "Biology behind homosexuality in sheep, study confirms"
  95. mateusz.pl/okarol/ok_hin.htm
  96. http://www.apa.org/topics/orientation.html Answers to Your Questions About Sexual Orientation and Homosexuality] The American Psychological Association
  97. http://www.apa.org/pi/lgbc/publications/justthefacts.html Just the Facts About Sexual Orientation & Youth, American Academy of Pediatrics, American Counseling Association, American Association of School Administrators, American Federation of Teachers, American Psychological Association, American School Health Association, Interfaith Alliance Foundation, National Association of School Psychologists, National Association of Social Workers, National Education Association
  98. http://www.narth.com/menus/positionstatements.html NARTH Position Statements
  99. PROMOTING LESBIAN, GAY, BISEXUAL AND TRANSGENDER RIGHTS OVERSEAS (10/07/2006) . FCO. [dostęp 24 lutego 2009].
  100. Promoting Lesbian, Gay, Bisexual And Transgender Rights Overseas
  101. Hiszpański parlament zezwolił na śluby homoseksualistów . gazeta.pl. [dostęp 28 grudnia 2009].
  102. Kanada zezwala na małżeństwa homoseksualne . gazeta.pl. [dostęp 28 grudnia 2009].
  103. 200502
  104. 104,0 104,1 Same-sex marriage and equality - Vol. 18, Part 5 ( May 2005)
  105. ASA Statement Against the Proposed Constitutional Amendment Prohibiting Same-Sex Marriage
  106. http://www.aaanet.org/press/ma_stmt_marriage.htm
  107. Kpł 18,22: „Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość!”; por. też Kpł 20,13; Rz 1,24-27; 1 Kor 6,9-10; 1 Tm 1,9n]
  108. homoseksualizm.org
  109. 109,0 109,1 Just the Facts about Sexual Orientation and Youth. A Primer for Principals, Educators, and School Personnel ( ang. ). Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne . [dostęp 2010-03-21].
  110. homiki.pl - Homofobia katolicyzmu
  111. Homofobia - studium przypadku - Racjonalista
  112. Wolny Kościół Reformowany
  113. Archiwum tygodnika POLITYKA
  114. Symons D. (1979) The evaluation of human sexuality. NY: Oxford University Press.
  115. Bailey, J.M. i inni. (1994). Effects of gender and sexual orientation on evolutionarily relevant aspects of human mating psychology. J. Pers. Soc. Psychol., 66, 1081-93.
  116. "Działacz PiS: Homoseksualiści promują pedofilię", gazeta.pl, 7 czerwca 2006
  117. Estes R. i inni (2001), The commercial sexual exploitation of children in the U.S., Canada and Mexico.
  118. Greenfeld L.A. (1996) Child victimizers: Violent offenders and their victims, Washington, DC: U.S. Departament of Justice, Bureau of Justice Statistics.
  119. Prentky R.A. i inni (1997), Child sexual molestation: Reaserch issues, Washington, DC: U.S. Departament od Justice, National Institute of Justice.
  120. Każdy policjant poświadczy, że homoseksualiści to krąg niemal w 100 proc. pokrywający się z środowiskiem pedofilskim. To fakt, na który nie potrzeba żadnych badań Wojciech Wierzejski – http://serwisy.gazeta.pl/kraj/1,62905,3347500.html "Wierzejski: 'Przeciwnik Giertycha to gej, a gej to pedofil'", serwis Gazeta.pl, 2006-05-05
  121. http://www.kampania.org.pl/cms/data/upimages/Stanowisko_PTS.pdf Stanowisko PTS homoseksualizm, a pedofilia
  122. 122,0 122,1 http://www.apa.org/topics/orientation.html#mentalillness
  123. 123,0 123,1 123,2 Clark SJ. Gay priests and other bogeymen.. „Journal of homosexuality”. 4 (51), ss. 1–13 (2006). PMID 17135125 . 
  124. 124,0 124,1 124,2 Hall RC., Hall RC. A profile of pedophilia: definition, characteristics of offenders, recidivism, treatment outcomes, and forensic issues.. „Mayo Clinic proceedings. Mayo Clinic”. 4 (82), ss. 457–71 (kwiecień 2007). PMID 17418075 . 
  125. 125,0 125,1 125,2 125,3 125,4 Groth AN., Birnbaum HJ. Adult sexual orientation and attraction to underage persons.. „Archives of sexual behavior”. 3 (7), ss. 175–81 (maj 1978). PMID 666571 . 
  126. McConaghy N. Paedophilia: a review of the evidence.. „The Australian and New Zealand journal of psychiatry”. 2 (32), ss. 252–65; discussion 266–7 (kwiecień 1998). PMID 9588305 . 
  127. Freund K., Watson R., Dickey R., Rienzo D. Erotic gender differentiation in pedophilia.. „Archives of sexual behavior”. 6 (20), ss. 555–66 (grudzień 1991). PMID 1768222 . 
  128. Freund K., Kuban M. Deficient erotic gender differentiation in pedophilia: a follow-up.. „Archives of sexual behavior”. 6 (22), ss. 619–28 (grudzień 1993). PMID 8285848 . 
  129. Nie milkną głosy oburzenia na zbrodniczy projekt ustawy zaprezentowany kilka tygodni temu przez byłą senator SLD Marię Szyszkowską
  130. Carson R. i inni, (2003), Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk., s. 629.
  131. http://www.nacua.org/nacuanet/visual/nacuanotessample.html Gender Identity and Expression Issues at Colleges and Universities; National Association of College and University Attorneys
  132. http://www.przk.pl/przewodnik.php?id_art=18253 Przewodnik katolicki "rzetelny do ostatniej strony"
  133. Zbigniew Lew-Starowicz, Michał Lew-Starowicz: Homoseksualizm. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999. . 
  134. Krzeszowiec, Marcin, Młoda gwardia – raport, "Inaczej" s.10, Softpress, Poznań 2002
  135. Patterson C.J. (2000) Family Relationships of lesbian and gay men, Journal of Marriage nad the Family, 62.
  136. Blumenstein, F., Schwartz, P. (1983). American couples. NY: Pocket Books.
  137. Adult Romantic Relationships as Contexts of Human Development: A Multimethod Comparison of Same-Sex Couples With Opposite-Sex Dating, Engaged, and Married Dyads, Glenn I. Roisman, Eric Clausell, Ashley Holland, Keren Fortuna, and Chryle Elieff, University of Illinois at Urbana-Champaign, 2008
  138. Home
  139. Mercer CH., Hart GJ., Johnson AM., Cassell JA. Behaviourally bisexual men as a bridge population for HIV and sexually transmitted infections? Evidence from a national probability survey.. „International journal of STD & AIDS”. 2 (20), ss. 87–94 (luty 2009). doi:10.1258/ijsa.2008.008215 . PMID 19182053 . 
  140. ODWAGA - Strona główna
  141. homoseksualizm.org
  142. Homoseksualizm - Literatura
  143. Zagrożenia zdrowia związane z seksem homoseksualnym - Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
  144. Claire M. i inni (2005) Mężczyźni, kobiety i społeczeństwo. W-wa 2005, s. 281.
  145. Gazeta Wyborcza Trójmiasto: LPR przeciw wystawie pokazującej homoseksualistów
  146. Źródła do poniższego streszczenia w artykule głównym
  147. http://www.hli.org.pl/cgi-bin/hlinews/fullnews.cgi?newsid1135172198,62457 ,
  148. Były gej: Homoseksualizm można leczyć - Świat - Dziennik.pl
  149. http://www.polgej.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=2527&Itemid=96
  150. W oparciu o Dokumenty Google
  151. "Zboczeńcy, lewactwo zgniłe – wywiad z W. Wierzejskim
  152. Żydzi, geje i wolna cywilizacja
  153. History of AIDS up to 1986
  154. innastrona.pl · BE.QUEER Picie moczu, tarzanie się w kale, narkotyki i pedofila - portal gej i les
  155. Answers to Your Questions About Sexual Orientation and Homosexuality
  156. HIV/AIDS in the United States | Factsheets | CDC HIV/AIDS
  157. Table 3 | Estimated numbers of diagnoses of AIDS, by year of diagnosis and selected characteristics of persons, 1998–2002— United States | Reports | Statistics and Surveillanc...
  158. Table 1 | Cases of HIV Infection and AIDS in the United States and Dependent Areas, 2007| Reports | Statistics and Surveillance | Topics | CDC HIV/AIDS
  159. Top "Gay" Organization Comes Clean: "HIV is a gay disease."
  160. 160,0 160,1 doi:10.1016/S0140-6736(04)16594-X
  161. http://www.rki.de/nn_334076/DE/Content/Infekt/EpidBull/Archiv/2005/47__05,templateId=raw,property=publicationFile.pdf/47_05
  162. http://www.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/hiv_aids/Ryc_2d.jpg
  163. 163,0 163,1 Krajowe Centrum ds. AIDS - Agenda Ministra Zdrowia :: Prace Badawcze :: Badania Społeczne
  164. Varghese, B., Maher, J.E., Peterman, T.A., Branson, B.M. and Steketee, R.W.. Reducing the risk of sexual HIV transmission: quantifying the per-act risk for HIV on the basis of choice of partner, sex act, and condom use. „Sex. Transm. Dis.”, ss. 38–43 (2002). PMID 11773877 . 
  165. 165,0 165,1 Beyond Tops and Bottoms: Correlations between Sex-Role Preferences and Physical Preferences for Partners among Gay Men
  166. 166,0 166,1 http://www.nickyee.com/ponder/topbottom.html/
  167. 167,0 167,1 http://www.apa.org/topics/orientation.html
  168. http://zdrowie.onet.pl/1532480,2042,0,2,,jak_kochaja_sie_polacy,seks.html Wywiad z seksuologiem Zbigniewem Izdebskim
  169. 169,0 169,1 Sexual Orientation, Parents & Children ; American Psychological Association, July 28 & 30, 2004.
  170. Adopcja dzieci przez pary homoseksualne
  171. O Mamie i Tacie
  172. Sondaż przeprowadzony na przełomie maja i czerwca 2010 przez Grupę IQS na ogólnopolskiej próbie 500 Polaków
  173. Professional Organizations on GLBT Parenting; Human Rights Campaign
  174. http://www.nigdywiecej.prh.pl/archiwum/14_homo.php "Homoseksualiści a holocaust"
  175. Klara Zetkin: "Wspomnienia"; Marx Engels Internet Archive
  176. Dan Healey GLQ 8:3 Homosexual Existence and Exisitng Socialism New Light on the Repression of Male Homosexuality in Stalin's Russia s. 349–378, 2002
  177. Herek, G. (1991). Stigma, prejudice and violence against lesbians and gay men. In J. Gonsiorek & J. Weinrich (Eds.), Homosexuality: Research implications for public policy (pp. 60-80). Newbury Park, CA: Sage Publications. http://www.apa.org/pi/lgbc/guidelines.html#4
  178. Greene, B. (1994). Ethnic minority lesbians and gay men: Mental health and treatment issues. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62(2), 243-251.
  179. Gay and Lesbian Medical Association: "About GLMA" . 2008-28-12.
  180. http://poland.indymedia.org/pl/2006/11/24530.shtml "Wbrew naturze? – wystawa w Oslo"
  181. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6066606.stm "Oslo gay animal show draws crowds", October 19, 2006, BBC News
  182. Bagemihl, B., Biological Exuberance: Animal Homosexuality and Natural Diversity, St. Martin's Press, New York 1999: 487–491; Braithwaite, L. W., 'Ecological studies of the Black Swan III – Behaviour and social organization', Australian Wildlife Research 8, 1981: 134–146; and Braithwaite, L. W., 'The Black Swan', Australian Natural History 16, 1970: 375–379
  183. http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2004/02/07/MNG3N4RAV41.DTL "Central Park Zoo's gay penguins ignite debate",2004
  184. http://www.eurekalert.org/pub_releases/2004-03/ohs-bbh030804.php "Biology behind homosexuality in sheep, study confirms"

Bibliografia

Zobacz też

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Homoseksualizm":

Leonard Bernstein ...

Narodowy socjalizm ...

Zakon Kaznodziejski ...

Adolf Hitler ...

1932 ...

Teodozjusz I Wielki ...

Partia Demokratyczna (USA) ...

Jerzy Andrzejewski ...

1938 ...

Tęcza ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Homoseksualizm":

242. Przemiany w kulturze i obyczajowości (plansza 14) ...

137. Choroby nowotworowe człowieka i ich profilaktyka (plansza 10) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie