 Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
staw kolanowy
staw kolanowy - (łac. articulatio genus) – jest to największy staw ludzkiego organizmu. Na skutek ewolucyjnego rozrostu kości piszczelowej i inwolucji kości strzałkowej, powstał staw łączący dwie kości – staw udowo-piszczelowy (pomijając rzepkę). Do stawu kolanowego zalicza się również staw udowo-rzepkowy oraz staw piszczelowo-strzałkowy. W stawie kolanowym odbywają się ruchy zgięciowo-wyprostne oraz rotacyjne. Ruch obrotowy fizjologicznie dokonuje się tylko podczas zgięcia kolana. Staw kolanowy ze względu na pełnioną funkcję, ma bardzo silnie rozbudowany aparat więzadłowy.
Powierzchnie stawowe tworzą wypukłe kłykcie kości udowej (główka stawowa) ślizgające się po wklęsłych powierzchniach kłykci kości piszczelowej (panewka stawowa). Ruchy ułatwia stawowi maź stawowa wydzielana przez błonę wyścielającą jamę stawu. Staw kolanowy jest narażony na ogromne przeciążenia związane z potężną siłą mięśnia czworogłowego uda (ciąg na rzepkę max. 300 kg). Dodatkowym zabezpieczeniem stabilizującym oraz pełniącym rolę amortyzatora drgań są łąkotki, położone na powierzchni stawowej kości piszczelowej.
Staw kolanowy budową znacznie różni się od podobnego stawu łokciowego, w którego tworzeniu bierze udział kość ramienna, kość łokciowa i kość promieniowa. Słoń jest jedynym zwierzęciem, które ma cztery stawy kolanowe.
W stawie kolanowym występują łąkotki – to dwa włóknisto-chrzęstne, półksiężycowate twory, znajdujące się na powierzchni stawowej kości piszczelowej. Zadaniem łąkotek jest pogłębienie powierzchni stawowej stawu kolanowego. Umożliwiają one również ruchy obrotowe w stawie kolanowym przy jego zgięciu, poprzez przesuwanie się ich na powierzchni stawowej kości piszczelowej. Obie łąkotki ustawione są swoimi rogami do środka powierzchni stawowej, gdzie przytwierdzone są do kości piszczelowej przy pomocy pasm łącznotkankowych. Na przekroju poprzecznym łąkotki mają kształt trójkąta prostokątnego, zwróconego podstawą na zewnątrz, zrośniętego z torebką stawową. Powierzchnia przylegająca do kości piszczelowej jest płaska, górna przylegająca do kłykci kości udowej jest wklęsła.
Wyróżnić możemy:
łąkotkę boczną (łac. meniscus lateralis) – jest ona krótsza, bardziej zakrzywiona, tworzy prawie pełny pierścień; początkowy przyczep łąkotki znajduje się ku przodowi od guzka międzykłykciowego bocznego, a końcowy ku tyłowi od guzka międzykłykciowego przyśrodkowego
łąkotkę przyśrodkową (łac. meniscus medialis) - dłuższą, szerszą, kształtem przypominającą sierp; przyczep początkowy znajduje się ku przodowi przed polem międzykłykciowym przednim, a końcowy ku tyłowi od pola międzykłykciowego tylnego. Jest mniej ruchoma od łąkotki bocznej, ze względu na mocniejsze umocowanie
Ze względu na duże siły przenoszone przez staw, torebka stawowa wzmocniona jest wieloma więzadłami. Dodatkowo stabilizację zapewniają więzadła krzyżowe, które znajdują się w jamie stawu.
więzadło rzepki (łac. Ligamentum patellae)
troczki rzepki (łac. Retinacula patellae)
więzadła poboczne (łac. Ligamenta collateralia) – wyróżniamy więzadła poboczne piszczelowe i strzałkowe, które wzmacniają ściany boczne torebki stawowej. Są silnie napięte w kolanie wyprostowanym i w tym położeniu wydatnie ustalają staw – na tym polega ich znaczenie. W położeniu zgiętym rozluźniają się i umożliwiają ruchy obrotowe (rotacyjne). Ze względu na więzadła poboczne w stawie kolanowym nie mogą odbywać się ruchy odwodzenia i przywodzenia
więzadło poboczne strzałkowe (łac. Ligamentum collaterale fibulare) – główną rolą tego więzadła jest ograniczanie szpotawości kolana. Rozpoczyna się na nadkłykciu bocznym kości udowej i kończy się na głowie strzałki
więzadło poboczne piszczelowe (łac. Ligamentum collaterale tibiale) – jego włókna przebiegają w dwóch grupach – powierzchownej i głębokiej. Biegnie ono od nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej do części przyśrodkowej brzegu podpanewkowego i stąd dalej ku dołowi do kości piszczelowej. Wzmacnia ścianę tylną torebki stawowej. Główną funkcją tego więzadła jest ograniczenie nadmiernej koślawości oraz rotacji zewnętrznej piszczeli
więzadło podkolanowe skośne (łac. Ligamentum popliteum obliquum) – wzmacnia ono ścianę tylną torebki stawowej. Jest to mocne, płaskie więzadło biegnące z okolicy kłykcia bocznego kości udowej skośnie ku dołowi. Jego włókna częściowo gubią się w torebce stawowej, a częściowo przechodzą w ścięgno mięśnia półbłoniastego. Więzadło to hamuje nadmierne prostowanie stawu i ruchy obrotowe
więzadło podkolanowe łukowate (łac. Ligamentum popliteum arcuatum) – przebiega ono w kształcie łuku wypukłego ku dołowi od kłykcia bocznego kości udowej do ściany tylnej torebki. Od więzadła tego dwiema zbieżnymi odnogami odchodzi pasmo, które przyczepia się do głowy strzałki; nosi ono nazwę troczka więzadła łukowatego
więzadło krzyżowe przednie (łac. Ligamentum cruciatum anterius) – rozpoczyna się na powierzchni przyśrodkowej kłykcia bocznego kości udowej i biegnie ku dołowi, przodowi i środkowi, przyczepiając się na polu międzykłykciowym przednim kości piszczelowej. Najważniejszą rolą tego więzadła jest ograniczanie przedniego względem kości udowej, ograniczaniu nadmiernego zgięcia i wyprostu oraz forsownego koślawienia i szpotawienia w wyproście i w zgięciu
więzadło krzyżowe tylne (łac. Ligamentum cruciatum posterius) – biegnie od powierzchni bocznej kłykcia przyśrodkowego kości udowej do pola międzykłykciowego tylnego. Więzadło to składa się z dwóch oddzielnych części zróżnicowanych anatomicznie i funkcjonalnie. Jego budowa gwarantuje podstawową funkcję, jaką jest zabezpieczenie tylnego przemieszczania piszczeli oraz ograniczanie maksymalnego wyprostu i zgięcia
więzadło poprzeczne kolana (łac. Ligamentum transversum genus)
więzadło łąkotkowo-udowe przednie (łac. Ligamentum meniscofemorale anterius)
więzadło łąkotkowo-udowe tylne (łac. Ligamentum meniscofemoraleposterius)
Na użytek kliniczny wymienione powyżej struktury podzielono na trzy kompleksy stabilizujące staw kolanowy.
Kompleks przyśrodkowy:
więzadło poboczne piszczelowe
tylno-przyśrodkowa część torebki stawowej
mięsień półścięgnisty
gęsia stopka ścięgnista
Kompleks boczny:
więzadło poboczne strzałkowe
pasmo biodrowo-piszczelowe
mięsień dwugłowy uda
mięsień podkolanowy
Kompleks centralny:
więzadło krzyżowe przednie
więzadło krzyżowe tylne
łąkotka przyśrodkowa
łąkotka boczna
Inne hasła zawierające informacje o "staw kolanowy":
Katedra Limnologii Uniwersytetu Gdańskiego
...
Staw (akwen)
...
Mały Staw (jezioro w Karkonoszach)
...
Wielki Staw (jezioro w Karkonoszach)
...
Łomnica (dopływ Bobru)
...
Jezioro karowe
...
Kocioł Małego Stawu
...
Kocioł Wielkiego Stawu
...
Słonecznik (Karkonosze)
...
Ekosystem
...
Inne lekcje zawierające informacje o "staw kolanowy":
031. Düsseldorf - miasto ogrodów (plansza 6)
...
Groza gór wysokich w poezji Kazimierza Przerwy - Tetmajera (plansza 10)
...
Szkielet kończyn i połączenia kości (plansza 9)
człowieka, kości podudzia i stopy.
Rzepka jest to spłaszczona kość osłaniająca z przodu staw kolanowy. Odgrywa ona istotną rolę w prawidłowym działaniu tego stawu.
Kości stępu ...
|
